این شرکت طرف حساب آب منطقه‌ای استان آذربایجان غربی است. کارفرما از ابتدای سال۱۴۰۱ بدون تسویه حساب با کارگران آنها را از کار اخراج کرده است. مسئولین شرکت از ابتدای سال تا کنون از پرداخت دیون کارگران شانه خالی می‌کنند. شرکت آب منطقه‌ای نیز به عنوان پیمانکار مادر بایستی بروی کار شرکت‌های پیمانکار بخصوص در پرداخت دستمزد کارگران نظارت داشته باشد. اما بدلیل رانت و لابی‌های حامی کارفرما این نظارت صورت نگرفته است.
بی‌واکنشی مقامات اداره کار
یک فعال کارگری در رابطه با مطالبات معوقه کارگران شرکت عمران مارون می‌گوید:
«هر کارگر بین ۸۰ الی ۹۰ میلیون تومان از کارفرما مطالبات دارند، معرفی کارگران به مقرری بیمه بیکاری کار شاقی نیست از فرماندار ودادگستری پیرانشهر انتظار داریم قبل از ترک شرکت عمران مارون از منطقه پیرانشهر ، دیون ممتازه کارگران از کارفرما اخذ و کارگران به حق حقوق قانونی‌شان برسند.»
مقامات اداره کار در استان نیز هیچ اقدامی در خصوص بازگشت به کار کارگران و اخذ مطالبات آنها از شرکت عمران مارون انجام نداده‌اند. این در حالی است که بنا بر قانون، دستمزد کارگر جزء دیون ممتازه است و حتی اگر کارفرما ورشکست شود، اولویت اول با پرداخت دستمزد کارگران است. اما شرکت عمران مارون، نه تنها در زمان اخراج، دستمزد کارگران را پرداخت نکرده بلکه بعد از گذشت ۵ ماه نیز هیچ اقدامی در این راستا انجام نداده است.
پرداخت نشدن دستمزدهای عقب‌افتاده عمده‌ترین مشکل کارگران
پرداخت نشدن دستمزدهای عقب‌افتاده از مشکلات عمده کارگران است. بدلیل رکود اقتصادی و عدم نظارت کامل بر کار کارفرماها، ندادن دستمزد به یک روال عادی درآمده است. این درحالی است که طبق قانون، کارفرما موظف است، دستمزد کارگران را بصورت کامل پرداخت کند. اجرا نشدن قوانین نیم‌بند کارگری در این نظام، دست باز به کارفرما برای استثمار هرچه بیشتر کارگران می‌دهد. کارگران در سایه این حاکمیت همه سرمایه‌های خود را از دست داده‌اند. اعتراضات مستمر آنها برای احقاق حقوق‌شان در یک نقطه به اعتراضات گسترده تبدیل خواهد شد.
۷ شهریور , ۱۴۰۱
