در ۶ ماه نخست سال جاری بیش از ۱۴۷ کـولبر و کاسبکار بر اثر شلیک نیروهای امنیتی، هنگ مرزبانی و یا حوادث مختلف در حین کـولبری کشته و زخمی شده‌اند. نیروهای امنیتی به منظور ایجاد جو رعب و وحشت اقدام به شلیک بدون ضابطه به کـولبران می‌کنند. از ابتدای سال ۱۴۰۱ نیروهای امنیتی با تفنگ ساچمه‌ای، کـولبران را در ابعاد وسیع مورد هدف قرار می‌دهند. هدف از این اقدام ضدانسانی از کار انداختن و زخمی کردن شمار بیشتری از کـولبران است.
افزایش آمار کولبران با گسترش فقر در جامعه
در مناطق کردنشین غرب کشور و با تیره‌تر شدن شرایط اقتصادی در کشور، روزانه به آمار کولبران اضافه می‌شود. کولبری برای بسیاری از مردم این مناطق آخرین انتخاب است. برخی از آنها به جای پدر و یا برادری که در زیر خروارها برف و بهمن آرزوهایشان ابدی شده است، مجبور به کولـبری شده‌اند.
دیکتاتوری حاکم مردم این مناطق را بین دو راهی گرسنگی و مرگ مخیر کرده است. کولبران ترجیح می‌دهند، در حین تلاش برای کسب نان خانواده‌هایشان، جانشان را از دست بدهند. کولبران انسان‌های زحمت‌کشی هستند که غم نان دیگران را دارند. همه آنها پدر، همسر، نان‌آور خانواده و… هستند. پایان کشتار کولبران بیگناه زمانی است که بنیان‌های این نظام فاسد و چپاولگر نابود شده باشد.
