محمود جامساز(اقتصاددان)، در اظهاراتی صریح در بررسی و تحلیل شرایط اقتصادی کشور، به صراحت اعلام نمود که: دولت در بازی افزایش دستمزد کارگران پیشاپیش باخته است.
وی در یک گفتگوی مطبوعاتی، براین موضوع تأکید نمود که بدلیل مدیریت غلط اقتصادی کشور، امروزه تا دهک هفتم درآمدی جامعه، به زیر خط فقر رفته‌اند. فساد در بوروکراسی کشور بیداد می‌کند. نقدینگی ۳۰۰۰ هزار میلیارد تومانی صرفا در اختیار عده محدودی قرار دارد که موجب نابودی اقتصاد کشور در همه زمینه‌ها شده است.
جامساز، سیاست دولت در زمینه افزایش دستمزدها را به‌شدت به زیر سوال برد و آنرا بازی با نرخ اسمی دستمزدها برشمرد. وی در این زمینه گفت: دولت‌ها با ایجاد و تقویت بنیان‌های تورم‌زا، چنان در ایجاد تورم‌های افسارگسیخه نقش داشته‌اند که افزایش دستمزدها به یک شوخی و مقوله‌ای خنثی تبدیل شده است. دولت در سال ۱۴۰۰ وعده داده است که به میزان یک میلیون تومان به حقوق کارگران بیفزاید. اما افزایش قیمت کالا‌ها و دیگر خدمات اجتماعی، خیلی سریع همه دستمزد‌های آنها را بلعیده و چیزی باقی نخواهد گذاشت.
بازی دولت در افزایش دستمزد کارگران
محمود جامساز، در توضیح شیوه برخورد دولت با موضوع افزایش دستمزد کارگران گفت: دولت سالی یک‌بار به افزایش دستمزدها تن می‌دهد. اما این یک بازی با افزایش دستمزدهاست. زیرا در طول سال، چنان سیاست‌گذاری می‌کند و متغیرهای کلان اقتصاد کشور را تغییر می‌دهد که افزایش قیمت‌ها، به‌طور مکرر و متوالی تکرار می‌گردد. با این افزایش قیمت‌ها در طول سال است که کاهش واقعی نرخ دستمزدها مشهود می‌شود. شاید دولت، انتظار رضایت‌بخشی‌های زود هنگام از این افزایش دستمزد کارگران داشته باشد، اما چنین رضایتی تاکنون حاصل نشده و حاصل نیز نمی‌شود. سیاستگذاری‌ها باید بر مبنای اصول علمی و مبتنی بر عقلانیت باشد، در حالیکه در سیاست اقتصادی کشور عقلانیتی وجود ندارد.
راه حل عاقلانه، حمایت از تولید است. اما در حال حاضر بسیاری از بنگاه‌های تولیدی لنگ تنخواه گردان هستند و هیچ حمایتی از آنان صورت نمی‌گیرد. بسیاری از بنگاه‌های کوچک و متوسط، دیگر توان اداره واحد تولیدی خود و حفظ نیروی کارشان را ندارند. اما فساد حاکم بر کشور، موجب شده است عمده نقدینگی کشور فقط در اختیار عده معدودی قرار بگیرد و بخش واقعی تولیدی کشور، در حال نابودی قرار گرفته است.
هیچ چشم‌اندازی برای اقتصاد کشور وجود ندارد
محمود جامساز، در بخش دیگری از گفتگوی خود در مورد وضعیت اقتصادی کشور، به موضوع تحریم‌ها و نقش آن در وضعیت فعلی پرداخت. وی گفت اولا که برداشته شدن همه تحریم‌ها، امری خیال‌پردازانه و موهوم است. چنین اتفاقی نخواهد افتاد. زیرا این مذاکرات طولانی خواهد بود و تا زمانی که لوایح FATF در کشور تصویب نشوند، ما برای ورود ارز به کشور مشکل خواهیم داشت. بدلیل وجود تحریم‌ها و عدم تولید نفت، بسیاری از چاه‌های نفت ما فرسوده شده و توان تولید خود را از دست داده‌اند. حتی اگر تحریم‌ها هم برداشته شوند، در کوتاه مدت نمی‌توان میزان صادرات نفت خود را مانند گذشته احیا نمود.
بنا براین، دولت باید با سیاست گام به‌گام، به گونه‌ای پیش برود که به موازات افزایش دستمزد کارگران و کارمندان دولتی، امر تولید نیز در کشور شکل بگیرد. در غیر این‌صورت در دور باطلی حرکت خواهیم نمود که فشارهایش، تنها بر روی دوش مردم خواهد بود. حرکت در چنین روندی به نفع هیچ‌کس نخواهد بود و تبعات سنگینی برای کشور خواهد داشت.
ضروری است اشاره کنیم که این اقتصاددان به این موضوع ورود نکرد که تحریم‌ها خود، حاصل کلان سیاست‌های منطقه‌ای همین حاکمیت است. واقعیت این است که تحریم‌ها را کسی از بیرون به ما تحمیل نکرده‌است. تحریم‌ها ناشی از عملکرد حاکمیتی است که رفاه و آسایش مردم هیچگاه جزو اولویت‌هایش نبوده و نیست.
