کارگران پیمانکاری فازهای مختلف پارس جنوبی، کارگرانی که در گرمای بالای ۴۰ درجه بوشهر، همه تخصص، مهارت و جوانی خود را پای صنعت نفت ایران می‌ریزند، از شرایطی که برای‌شان بوجود آمده، رضایت ندارند؛ آنها خواستار تغییر اوضاع هستند.
بسیاری از کارگران پیمانکاری در فازهای مختلف، از جمله فازهای ۱۵ و ۱۶ پارس جنوبی، بخشی از رنج‌ها و مشکلات خود را بیان کردند و البته اضافه کردند که این مشکلات را به صورت کتبی به مدیر عامل مجتمع ارائه داده‌اند و خواسته‌اند اقدامی صورت بگیرد.
پاسخِ کارگران پیمانکاری فازهای مختلف عسلویه به یک سوال ساده «واقعا چه می‌خواهید؟» در بندهای زیر است:
ـ امضای قراردادها معمولاً در ماه‌های پایانی سال و به صورت یک‌طرفه و فارغ از اصلِ حاکمیت اراده کارگر صورت می‌گیرد؛ پرسنل پیمانکار هیچ حقی در تعیین بندهای قرارداد ندارند.
ـ علی‌رغم داشتن اضافه‌کار، اضافه‌کار به کارگران پیمانکار تعلق نمی‌گیرد، گرچه حق اضافه‌کار در دفترچه‌های پیمان به وضوح آمده است.
ـ حقوق، دستمزد و مزایای مزدی، براساس بندهای دفترچه‌های قرارداد پرداخت نمی‌شود و فقط یک کارشناس از امور پیمان‌ها یا امور مالی و بازرسان امور مالی اداره کارِ منطقه ویژه می‌توانند موضوع اجحاف مزدی در حق کارگران پیمانکاری را به صورت شفاف توضیح بدهند و معمولاً کارگران پیمانکاری به دلیل اشراف نداشتن بر موضوع، نمی‌توانند آن چنان که باید، در جهت احقاق حقوق از دست رفته خود، اقدامات لازم را به عمل بیاورند.
ـ طبق عرف منطقه، باید کارفرما سالی ۲ دست لباس‌کار به کارگران بدهد، اما معمولاً به همان سالی یک دست لباس بسنده می‌کنند و کارگران پیمانکاری مجبور به خرید لباس‌کار با هزینه شخصی هستند.
ـ براساس دفترچه‌های پیمان، باید حداکثر ظرف مدت دو ماه، نسبت به پرداخت کلیه حقوق و مزایای پرسنل در تعمیرات اساسی (اورهال) اقدام شود و همچنین افرادی که در بازه تعمیرات اساسی حضور داشته‌اند، بایستی40 درصد از میزان حقوق روزانه خود را دریافت کنند که متاسفانه معمولاً مطالبات پرسنل بعد از 6 ماه پرداخت می‌شود.
ـ بخش ترمیمی در قراردادها در نظر گرفته شده ولی متاسفانه برای بسیاری از پرسنل شاغل اعمال نمی‌شود. این بخش ترمیمی باعث می‌شود حقوق فردی که بیش از 2 سال سابقه کار دارد، به کارگری که 5 سال سابقه کار دارد، نزدیک شود.
ـ پیمانکار ملزم است که کارکنان خود را از بین افراد بومی و ایرانی انتخاب کند (براساس قانون، 50 درصد پرسنل باید حتماً بومی باشند) اما متاسفانه شاهد جذب نیروهای غیربومی هستیم.
ـ تامین خوابگاه مناسب و امکانات زندگی برعهده شرکت پیمانکار است، اما گاهاً دیده شده که این موارد رعایت نمی‌شود.
ـ قوانین کار و تامین اجتماعی و ازجمله «طرح طبقه‌بندی مشاغل» در برخی شرکت‌های پیمانکاری اجرا نمی‌شود؛ اجرای دقیق طرح طبقه‌بندی مشاغل، یکی از مهم‌ترین خواسته‌های کارگران پیمانکاری نفت و پالایشگاهی است.
ـ وسایل نقلیه برای کارگران پیمانکاری برعهده شرکت پیمانکار است ولی گاهاً مشاهده می‌شود که کارگران برای تردد از محل اسکان و کمپ به پروژه، خودشان وسیله نقلیه تهیه می‌کنند.
ـ در طول سال‌های گذشته، گاهاً «پایه سنوات» و همچنین حق‌الزحمه‌ی تعطیل‌کاری و جمعه‌کاری کارگران پیمانکار افزایش نیافته است. در واقع مزایای مزدی برای دو یا سه سال ثابت مانده است.
ـ معمولاً حقوق و مزایای کارگران پیمانکاری با حقوق و مزایای عرف منطقه، تفاوت فاحش دارد؛ دستمزد در عرف منطقه عسلویه، بسیار بالاتر از حقوقی است که کارگران شرکت‌های پیمانکاری می‌گیرند.
چه کسی به این خواسته‌های کـارگران پیمانکاری عسلویه پاسخگو است؟
