سرکوب فعالان کارگری از سوی دستگاه‌های امنیتی و قضایی کماکان ادامه دارد. در سه روز گذشته «داوود رضوی» یکی از اعضای زندانی شده هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد که برای تحمل مدت محکومیت غیرعادلانه خود در زندان اوین به‌سر می‌برد، به بند دیگری منتقل شد. حکم حبس «آزاد خوانچه‌زر» فعال کارگری و اجتماعی اهل مریوان هم در دادگاه تجدیدنظر تایید شده است. «رضا شهابی» یکی دیگر از اعضای زندانی هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد نیز یادداشتی از درون زندان را با موضوع ۱۶آذر و روز دانشگاه، منتشر کرد. جزییات بیشتر در ادامه بخوانید:
انتقال کارگر زندانی داود رضوی به بند ۴ زندان اوین
داود رضوی، عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد، با توچه به شرایط بند شش (۳۵۰ سابق) و پس از بارها پیگیری بعد از ظهر دوشنبه ۱۳ آذر به بند چهار منتقل شد. این فعال صنفی که به ۵ سال حبس تعزیری و دو سال محرومیت از فعالیت در فضای مجازی و فعالیت در گروه‌های سیاسی و احزاب محکوم شده؛ در ۵ مهرماه ۱۴۰۱ دستگیر شد. او پس از تحمل ۸۲ روز بازداشت در بندهای ۲۰۹ و ۲۴۰ ابتدا در تاریخ ۲۷ آذرماه ۱۴۰۱به زندان تهران بزرگ و سپس در تاریخ ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ به بند ۶ زندان اوین منتقل شد. اگر چه او در این مدت بر اساس قوانین محاکم قضایی می‌بایست تا زمان صدور حکم، با قید وثیقه آزاد می‍شد اما این روال برای او اجرا نشد.
با انتقال آقای رضوی به بند ۴ زندان اوین، او با رضا شهابی و‌حسن سعیدی، دو عضو دیگر این سندیکا یعنی در آن بند، ایام حبس خود را می‌گذرانند، هم‌بند شده است. آقایان «رضا شهابی» و «حسن سعیدی» هر کدام بر اساس اتهاماتی که سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه آنها را «اتهام‌های واهی» می‌داند، هر یک به ۶سال حبس تعزیری که ۵سال آن اجرایی میشود، محکوم شده‌اند.
آذرماه و حافظه جمعی
رضا شهابی، عضو هیات مدیره شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه که در زندان اوین ایام حبس خود را می‌گذراند، با انتشار یادداشتی که درباره ۱۶ آذرماه و روز دانشجوست، به اتفاقات مهم سیاسی رخ‌داده در آذرماه سالهای گذشته واکنش نشان داد. متن این یادداشت را در ادامه بخوانید:
«آذرماه در حافظه جمعی ما، یادآور دو رویداد عمده است. یکی سالگرد قتل‌های زنجیره‌ای دگراندیشان و روز مبارزه با سانسور و حمایت از حق آزادی بیان -که شامل آزادی تجمع و تشکل‌یابی مستقل نیز میشود. و دیگری روز دانشجو که برای تمام نسل‌ها و در تمام بزنگاه‌های تاریخی نقش مهمی ایفا کرده، و به تعبیری دانشجو وجدان بیدار جامعه بوده است.
امسال، روز دانشجو در حالی فرا رسیده که شاهد اخبار مکرر اعدام، به ویژه اعدام جوانان معترضی هستیم که باید در کلاس درس مشغول تحصیل باشند. اما به جای آن، جان خود را به جرم مطالبه زندگی شایسته از دست دادند. این روزها نیروی سرکوب زنان در لوای جدید وارد میدان شده و به رغم هوشیاری افکاری عمومی و مقاومت پراکنده، باز هم شاهد همان روال سرکوب علنی زنان در محیط‌های عمومی و دانشگاه‌ها هستیم. روز دانشجو در حالی فرا رسیده که در این مدت، دانشگاه کانون انواع و اقسام سرکوب و جراحی و حذف و اخراج شده است.
دانشجوی دهه هشتادی که باید با خیال آسوده و ذهنی کنجکاو به شناخت خود و محیط پیرامون [خود] بپردازد، در عوض به هر سو نگاه می‌کند، با محرومیت و بحران معیشت، جنگ‌افروزی و دیگر هراسی و حکایت یکسان سرکوب، زورگویی و لگدمال کردن زندگی مواجه میشود.
تازه دانشجویان، بخش کوچکی از دهه هشتادی‌ها را تشکیل می‌دهند. ما نسل‌های قبلی بیش از هر چیز نگران آینده‌ای هستیم که از تمام جوانان دهه هفتادی، هشتادی و دهه نودی دزدیده شده است.
با این حال، همین امروز نیز نیرویی برای حمایت از زندگی و کرامت انسانی در جریان است. کارگران و دیگر مزد بگیران، شامل: پرستاران معلمان، و بازنشستگان، در جهارگوشه این سرزمین، در حال دفاع از حق انسانی و زندگی شرافتمندانه هستند. اگر دستگاه حاکم، اقدام به سرکوب خشونت بار کارگران ذوب آهن اصفهان در درون محیط کار می‌کند – اقدامی که حتا در جهارچوب قوانین فعلی نیز غیرقانونی است – به این خاطر است که مطالبه‌گری آنها، میدان مبارزه علیه همان نیروهایی است که زندگی را برای نه فقط طبقه کارگر بلکه همه اقشار و گروه‌های محروم و تحت ستم ناممکن ساخته و دور نمای زندگی شایسته را برای دانشجویان و جوانان امروز هر چه تیره‌تر کرده است.
با کمی دقت، دانشجویان می‌توانند تلاش برای آینده بهتر و بهروزی خود را در آینه موج اعتراض‌ها و اعتصاب‌های جاری ببیند. و همان‌طور که همیشه آگاهانه در برابر تمام اشکال تبعیض، بهره‌کشی و نابرابری ایستاده‌اند، امروز هم، جایگاه حقیقی خود را دوشادوش مبارزه مادر و پدرها، و مادربزرگ و پدربزرگ‌های خود ببینند.
از سال‌ها پیش، فریاد اتحاد دانشجو، کارگر، معلم، پرستار، و تمام مزد بگیران و زحمت‌کشان در دانشگاه و خیابان طنین انداخته و موجب هراس دستگاه حاکم بوده است. در یک سال گذشته، حلقه‌های پیوند میان مبارزات زنان، جوانان، اقلیت‌های ملی و قومیتی، و مبارزه کارگران، اهمیت و ضرورت خود را دوچندان نشان داد. در این میان دانشجویان، که عمدتا همان فرزندان کارگران هستند، نقش مهمی به عهده دارند. آنان می‌توانند حلقه واسط بین دو شعار این سالیان باشند: نان، کار، آزادی – زن، زندگی، آزادی.
رضا شهابی، شانزدهم آذرماه ۱۴۰۲، زندان اوین»
تأیید حکم حبس آزاد خوانچه‌زر، فعال کارگری و اجتماعی اهل مریوان
شعبه چهارم دادگاه تجدیدنظر استان کردستان روز چهارم آبان‌ماه ١٤٠٢ با رد درخواست تجدید نظر خواهی «آزاد خوانچه‌زر» فعال کارگری و اجتماعی، رأی صادره علیه او را قطعی اعلام کرد.
بر اساس گزارش کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری ایران، دادگاه انقلاب شهرستان مریوان، با استناد به گزارش اداره اطلاعات این شهر، آقای خوانچه‌زر را به اتهام «تبلیغ علیه نظام از طریق فضای مجازی» به شش ماه حبس تعزیری با احتساب ایام بازداشت قبلی محکوم کرده بود. این حکم حالا قطعی اعلام شده و اجرا خواهد شد.
«آزاد خوانچه‌زر» روز سه‌شنبه ۲۹ آذرماه ١٤٠١ بدون ارائه حکم قضایی در منزل شخصی‌اش توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. این فعال کارگری پس از گذشت ۶۳ روز بازداشت موقت در نهایت روز دوشنبه یکم اسفندماه همان سال با تودیع قرار وثیقه از زندان مریوان آزاد شده بود. ایران وایر ۱۸ آذر ۱۴۰۲
