تخریب پیروان آئین یارسان توسط دولت جمهوری اسلامی ایران
سرکوب، خفقان، توهین، آزار و اذیت، نقض حقوق شهروندی و حقوق ذاتی، سرگذشت باورمندان مذهبی بخصوص پیروان یارسان در چهل و اندی سال عمر دولت جمهوری اسلامی ایران همواره بوده است.
کافر شمردن و شیطان پرست خواندن از جمله برچسب هایی ست که توسط مسئولان امر در ایران بر روی آیین یارسان زده شده و حتی علمای مذهبی و شیعه فتوی صادر کرده اند. بر همین اساس آنان را تحت شدیدترین سرکوب قرار میدهند، حتی در برخی موارد سعی در تغییر رسوم دینی آنها داشته است. با این وجود پیروان اهل حق از فعالیت‌های سیاسی در اغلب اوقات پرهیز کرده‌اند.
پیروان آیین یارسان در ایران حدودا دو و نیم میلیون نفر تخمین زده شده است که اغلب آنها در استان کرمانشاه و در شهرهای قصرشیرین، سرپل ذهاب، اسلام آباد، گیلانغرب، ازگله، کرندو صحنه
سکونت دارند تعداد کمی از آنان نیز در استانهای همدان، آذزبایجان شرقی، زنجان، خراسان، لرستان و قزوین ساکن هستند..
از باورهای مردم یارسان که برای دولت جمهوری اسلامی ایران برنمی تابد، نواختن تنبور و خواندن آواز دسته جمعی در خانه هاست که در این مراسم اعم از زن و مرد در کنار یکدیگر تنبور مینوازند و هماهنگ آواز آیینِی شان را میخوانند و دولت با تمام ابزارهای خود و تلاش هایش نتوانستە مانع از برگزاری این مناسک و مراسم شود.
فشارهای دولت بر پیروان این آئین سبب شده برای دستیابی به حقوق پایمال شده خود بارها دست به اعتراض زده و حتی خودسوزی کنند.
در آخرین نمونه می‌توان به بازداشت و بی‌خبری بیش از 60 روز از سرنوشت دو فعال مدنی پیروان آئین یارسان به نام‌های سید فرهاد ذالنوری و سید فریبرز شاه ابراهیمی اشاره کرد.
نه تنها این دو فعال مدنی بلکه بقیه افراد دربند از تمامی حقوق شان به عنوان یک زندانی همانند: از دسترسی به وکیل، ملاقات‌های حضوری، تماس‌های تلفنی، دسترسی به پزشک و دارو محروم هستند.
اما آنچه واقعیت است پیروان و کنشگران مدنی این آئین با وجود بازداشت‌ها، شکنجه‌ها و
کشتارهایی که در تمام این سال‌ها دولت بر علیه آنان در ایران روا داشته نه تنها صدای خود را خاموش نکرده‌اند، بلکه برای هموار کردن راه آگاهی در جامعه و اجرایی شدن حقوق دینی، انسانی و اجتماعی‌شان بلندتر از هر زمان دیگری در حال فعالیت هستند.
لازم به ذکر است در اصول مندرج در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران از جمله اصول ۱۲ ، ۱۳ ، ۱۴ ، ۱۹ و ۲۰ بیانگر اینست که تمامی شهروندان میبایست از حقوق برابر و قابل احترام برخوردار باشند، اما دولتمردان، حتی به قوانینی که خود آن را نگاشته‌اند پایبند نیستند.
ما فعالین حقوق بشر با استناد به اصول یادشده در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و همچنین اعلامیه جهانی حقوق بشر از جمله ماده1: (آزادی و برابری)، ماده 2:(عدم تبعیض)، ماده6: (ارزش انسانی در همه جا)، ماده 18: ( حق آزادی عقیده ) و ماده 22: (حق امنیت اجتماعی) با محکوم نمودن عملکرد دولتمردان جمهوری اسلامی ایران بطور ویژه علیه پیروان آئین یارسان، خواستار پایان دادن به هرگونه تبعیض، بیعدالتی علیه این شهروندان و دیگر پیروان ادیان شده و محترم شمردن حقوق ذاتی و شهروندی آنها را وظیفه دولت جمهوری اسلامی ایران میدانیم.
