صندوق های بازنشستگی از جمله ثروتهای ذخیره شده کارگران و کارمندان است که مالکیت هیچ دولتی محسوب نمیشوند – گفتار هفته
تجمعهای اعتراضی بازنشستگان و مستمریبگیران کشور از جمله حرکتهای اعتراضی است که هر یکشنبه ادامه داشته و دارد. اگر چه حرکت اعتراضی بازنشستگان از سالها پیش شکل گرفته، اما عنوان «یکشنبههای اعتراضی»، در سال گذشته بهنام بازنشستگان و فرهنگیان کشور ثبت شده است. صندوق های بازنشستگی کشور توسط دولتهایی که آمده و رفتهاند و همچنین دولت رئیسی، غارت شده و سرمایهای برای پرداختن به مستمریبگیرانش ندارد.
یکی از مظاهر نظام سرمایهداری، ایجاد صندوق های بازنشستگی بوده است. در واقع، نظام سرمایهداری سعی کرده است با در نظر گرفتن امتیازاتی برای کارگران، آنان را به ادامه کار در کارخانجات تشویق نماید. برخی از امتیازات اولیهای که نظام سرمایهداری به رسمیت شناخته و در قانون اساسی ایران نیز آمده است عبارتند از:
حق مسکن، حق عائلهمندی، حق اولاد، حق دوری از محل زندگی، حق بدی آب و هوا، حق مشاغل سخت و زیانآور، حق داشتن سندیکا و تشکلهای صنفی و . . .
این رشته از حقوق کارگران طولانی است و ادامه آنها در پهنههای قضایی نیز ادامه مییابد. اما هر چه بر عمر دیکتاتوری حاکم بر ایران میگذرد، حقوق قانونی و قید شده در قانون کار همین نظام، با بهانههای مختلف نقض میشوند. ولی موضوع صندوق های بازنشستگی امری جداگانه است که در چند سال اخیر موضوع حقخواهی بازنشستگان کشوری از دولت شده است.
- تجمع اعتراضی بازنشستگان تامین اجتماعی در چندین شهر + فیلم
- ورشکستگی صندوق های بازنشستگی و آغاز دورانی جدید
تاریخچه صندوق های بازنشستگی ایران
پیدایش نظام بازنشستگی و تشکیل صندوق های بازنشستگی در ایران به آذر ماه ۱۳۰۱ شمسی برمیگردد. طی قرن گذشته چون نظام اداری کشور در حال رشد از نظام فئودالی به سرمایهداری بود، از قوانین بازنشستگی حمایت شد و تبدیل به یکی از ارکان زندگی کارگران کشور گردید.
هیچ دولتی مالک صندوق های بازنشستگی نیست
صندوق های بازنشستگی اساسا مایملک هیچ دولتی محسوب نمیشوند و سرمایه ذخیره شده کارگران میباشند. بنابراین هیچ دولتی حق ندارد به این صندوقها دستاندازی کند. زیرا هر کارگر و کارمندی، در طول سالیان خدمتش، هر ماهه بخشی از حقوق دریافتی خود را به آن واریز کرده است. این ذخیره سازیها با این امید انجام شده تا بتوانند در ایام پیری و دوران بازنشستگی از آن استفاده نموده و خرج معیشت روزانهشان نمایند.
در حاکمیت غارتگر ولایت فقیه، هیچ حقی از حقوق مردم محترم شمرده نشده است. در ادامه این حقخوریها، حقوق طبقات و اقشار مختلف جامعه یک به یک مورد تعدی و تجاوز دولتی و علاوه بر آن، سپاه پاسداران قرار گرفته است. فصل مشترک حقوق اقتصادی اقشار مختلف، وجود صندوق های بازنشستگی بوده که در این حکومت به شدت مورد تجاوز واقع شده است. دولتهای دزد و چپاولگر گذشته، با وجود درآمدهای نفتی کلان، به دلیل رانتخواری، چپاول نهادینه شده درآمدها و ثروتهای مردم، دچار کسر بودجه میشدند. جدیترین وضعیت آن در دوران دولت دوازدهم بود. آن دولت با چنگ زدن به خزانه صندوق بازنشستگی بخشی را خرج کسری بودجه نمود و بخش دیگر توسط دستهای مرئی و نامرئی به تاراج رفت.
سرمایه صندوق های بازنشستگی قابل برگشت است
اگر چه سرمایههای ذخیره شده صندوق های بازنشستگی توسط دولتها و باندهای مختلف آن به تاراج رفته است، اما اینطور نیست که قابل بازگشت نباشد. میزان برداشت و استقراضهای دولتی از این صندوق مشخص است. با توجه به درآمدهایی که دولت از طریق فروش نفت و گاز بدست میآورد، این ثروتهای استقراض شده باید برگردد.
دولت، مجلس و ارگانهای رنگارنگ تابعه که کاری جز سنگاندازی و غارت بیشتر بازنشستگان ندارند، سعی بر این دارند که خواستههای بازنشستگان و مستمریبگیران را به مینیممها تنزل دهند. این نهادهای وابسته به دولت و سپاه پاسداران، میخواهند بهجای برجسته شدن اصل ماجرا که همان سرمایه به تاراج رفته ملت ایران و بازنشستگان شریف و زحمتکش کشورمان است، آنان را در پیچ و خمهای اداری و رتبهبندی خسته و فرسوده کنند. اما بازنشستگان و مستمریبگیران کشور چنانچه تاکنون نشان دادهاند، خسته و فرسوده نشدهاند. آنها نشان دادند که برای احقاق حقوقشان کوتاه نیامده و یکشنبههای اعتراضی را تعطیل نخواهند کرد.