ورشکستگی صندوق های بازنشستگی و آغاز دورانی جدید

مستمری دریافتی از صندوق های بازنشستگی کفاف هزینه‌های زندگی بازنشستگان را نمی‌دهد

ورشکستگی صندوق های بازنشستگی در حال تبدیل شدن به یک چالش است که در نهایت سمت و سوی امنیتی خواهد گرفت. در ایران ۱۸ صندوق بازنشستگی وجود دارد که بیش از ۲۳ میلیون مستمری‌بگیر دارد. صندوق های بازنشستگی در حال حاضر بیش از یک میلیون و ۶۶۰ هزار بازنشسته را تحت پوشش خود دارد. این درحالی است که تنها نزدیک به ۹۰۰ هزار نفر کسورات بازنشستگی دریافت می‌کنند.

آمارهای صندوق بازنشستگی نشان می‌دهد، نسبت پشتیبانی از صندوق های بازنشستگی کشور تنها ۰.۶۵ است. این در حالی است که نسبت متناسب پشتیبانی از یک صندوق حداقل بیش از ۳ است. در غیر این صورت صندوق در حفظ تعادل در منابع و مصارف ورشکسته است.

مقام‌های وزارت کار نیز از کسری ۲۰۰هزار میلیارد تومانی صندوق های بازنشستگی خبر داده و پیش‌بینی می‌کنند، این کسری در سال ۱۴۰۵ به بیش از ۸۰۰ هزار میلیارد تومان خواهد رسید.

بنا به آمارهای منتشره بخش بزرگی از خانواده‌های بازنشستگان در ایران در فقر بسر می‌برند. مستمری دریافتی از صندوق های بازنشستگی کفاف زندگی بازنشستگان را نمی‌دهد. در همین گزارش آمده، حقوق بازنشستگی کمتر از ۷۰ درصد مخارج خانوار آنها را پوشش می‌دهد. اگر فرد مالک مسکن نباشد، این نسبت به ۶۰ درصد کاهش می‌یابد.

دولت بزرگترین بدهکار به صندوق های بازنشستگی

صندوق های بازنشستگی

صندوق های بازنشستگی به واسطه طلبی که از دولت دارند، به چالش مهم دولت تبدیل شده‌اند. دولت در این سال‌ها همسان‌سازی بازنشستگان را به تعویق انداخته است. اما مشخص نیست، مابه‌التفاوت پرداخت نشده در کجا هزینه شده است. در سال‌های اخیر زمزمه ورشکستگی صندوق های بازنشستگی مدام به گوش می‌رسد؛ اما مشخص نمی‌شود سرمایه‌های این صندوق‌ها کجا و تحت چه مجوزی مصرف شده است.

بازنشستگان تامین اجتماعی خواستار پرداخت میلیاردها تومان بدهکاری دولت به این صندوق هستند. آنها خواستار پرداخت بدهی‌های دولت به این صندوق می‌باشند تا منابع هزینه بهداشت و درمان تمام بیمه‌شدگان و مستمری‌بگیران تامین شود.

دست اندازی دولت بر سرمایه‌های صندوق های بازنشستگی

سران حکومت با دست‌اندازی بر روی سرمایه‌های این صندوق های بازنشستگی در چند سال گذشته مقداری از کسری بودجه خود را تامین کرده است. اما این اقدام به ورشکستگی صندوق های بازنشستگی منجر شده است.

به گفته یک فعال حقوق بازنشستگان در این رابطه با اقدام دولت برای حل آن تاکید می‌کند:

«تنها کاری که حکومت الان دارد با مطالبات ما می‌کند، حواله دادن مشکلات به سال‌های آینده و تاخیر در پرداخت‌ها است. امیدوار هستند گشایشی از لحاظ سیاسی با جهان برایشان ایجاد شود تا خودشان را موفق نشان بدهند. اما از این غافلند که وقتی مردم از حکمرانی رضایت نداشته باشند، دوران زوال او آغاز شده است. الان حاضرند برای گسترش نفوذ خود در لبنان نیروگاه برق بسارند، ولی نه تنها از تامین اعتبار پرداخت حقوق ماهانه بازنشستگی ما، که از پاسخ به سایر مطالبات صنفی و حداقلی ما هم درمانده‌اند.»

سرقت سرمایه‌های بازنشستگان باعث هر چه فقیرتر شدن آنها شده است. اعتراضات گسترده بازنشستگان در حال ارتقا است. در آخرین سلسله اعتراضات، بازنشستگان با شعار «شش کلاس دروغگو، حاصل وعده‌هایت کو» به صراحت خواستار پاسخگویی رئیسی شدند. دست زدن به سرکوب آنها نیز عواقب بحران‌زایی برای کل حاکمیت در پی خواهد داشت.