مرگ کولبران با تیر حکومت، یا قهر طبیعت

تنها در ۳ ماه گذشته ۹ تن از کولبران بدلیل سقوط از ارتفاع و انفجار مین دچار حادثه شده‌اند

هنوز خبر فوت یکی از کولبران به دلیل سقوط از ارتفاعات سردشت به پایان نرسیده بود که خبر تلخ جان دادن دو کولبر بدلیل گاز گرفتگی آمد. بعد هم خبر از مجروح شدن یک کولبر دیگر توسط نیروهای مرزبانی.

کولبری که به دلیل سقوط از ارتفاعات فوت کرد، آزاد اسماعیل‌پور نام داشت. وی ۳۷ ساله و پدر دو فرزند خردسال بود. وی در ارتفاعات آلواتان شهرستان سردشت از ارتفاع سقوط کرد و بدلیل شدت جراحت جان خود را از دست داد.

طی ۳ ماه گذشته تنها بدلیل سقوط از ارتفاع و انفجار مین ۹ تن از کولبران دچارحادثه شدند. این آمار فقط مربوط به نوار مرزی نوسود و بانه می‌باشد. طبق آمار، آزاد اسماعیل‌پور فوت کرده و ۸ نفر دیگر دچار صدمات شدید به سر، قطع عضو و یا جراحت شدید شده‌اند.

مجروحین و کشته‌شدگان توسط نیروی انتظامی عمده تلفات کولبران

آمار اخیر خارج از مجروحین و کشته شدگان بدلیل تیراندازی نیروی انتظامی است. عمده تلفات کولبران بدلیل شلیک‌های کور و بی‌ضابطه نیروهای مرزبانی است. آنها برای ایجاد رعب و وحشت در میان کولبران هر از چند گاهی اقدام به کشتن یک یا چند کولبر می‌کنند. این اقدام به منظور سهولت اخاذی از کولبران است.

بسیاری از کولبران برای فرار از دست نیروهای انتظامی مجبور به گذر از راه‌های صعب العبور و خطرناک با بارهای سنگین هستند. سقوط از ارتفاع، ایست قلبی بدلیل سنگینی بار، غرق شدن در رودخانه، یخ زدگی در ارتفاعات و… از عوارض انتخاب این مسیرها می‌باشد.

کولبران همه نواحی مرزی، افراد فقیری هستند که در ۴۰ سال گذشته از ساده‌ترین امکانات هم بی‌بهره بوده‌اند. کولبری آخرین انتخاب یک فرد است. همه آنها یک تکه کلام دارند: «از سرناچاری و گرفتاری، شدیم کولبر.»

چرا اقدامی برای رفع مشکل زنان کولبر اتخاذ نشده است

اما سوال اصلی اینجاست، چرا تاکنون اقدامی برای رفع این معضل اجتماعی اتخاذ نشده است. پر واضح است، این افراد به اجبار مجبور به انجام این کار هستند. پس چرا سران حکومت فرمان شلیک به آنها را صادر می‌کنند. کولبری تنها و تنها شغل موجود در استان‌های غربی ایران است. استان‌هایی که در آن هیچ فرصت کاری نیست. مردم آن از زن و مرد، پیر و جوان برای امرار معاش مجبور به کولبری هستند کولبرانی که جان خود را در ازاء پاره‌ای نان از دست می‌دهند.