۱۲ اردیبهشت روز معلم و سالروز جان باختن دکتر خانعلی گرامی باد
دکتر ابوالحسن خانعلی متولد ۱۳۱۱ از تهران بود. وی دارای دکترای معقول و منقول (فلسفه) از دانشگاه تهران و دبیر دبیرستانهای این شهر بود. دکتر خانعلی هنگام هنگام سخنرانی در تجمع اعتراضی معلمان در میدان بهارستان در روز ۱۲ اردیبهشت سال ۱۳۴۰ با گلوله اسلحه رئیس کلانتری بهارستان که شخصی به نام سرگرد ناصر شهرستانی بود به قتل رسید.
وی به زبانهای انگلیسی و فرانسه تسلط داشت و چند کتاب نیز در رابطه با ناهنجاری‌های جامعه آن زمان تالیف نمود.
ظلم وبیدادی که رژیم شاه برمردم وکشور تحمیل کرده بود دکتر را رنج می‌داد. او در تلاش برای ارتقاء سیستم تعلیم و تربیت و ایجاد مراکز علمی قابل استفاده در همه نقاط ایران، بدون تبعیض و برای همه اقشار بود. تلاشهای دکتر خانعلی برای سامان‌دهی وضعیت آموزشی کشور در سالهای ۳۹ و ۴۰ چشمگیربود.
وی زندگی خود را در جهت اعتلای فرهنگ و فرهنگیان گذاشته و از هیچ کوششی در این مسیر کوتاهی نکرد. دکتر طبعی بلند داشت و بیشتر حقوق خود را برای فقرا و مستمندان خرج می‌کرد.
تجمع اعتراضی معلمان و ماجرای قتل دکـتر خـانعلی
در روز ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰ معلمان بهمراه دانش‌آموزان‌شان یک تجمع اعتراضی در مقابل مجلس شورای ملی برگزار کردند. در این تجمع ابوالحسن خانعلی در حین یک سخنرانی عمیق و گیرا هدف گلوله رئیس کلانتری میدان بهارستان قرار گرفت و به قتل رسید و میدان بهارستان را با خون پاکش رنگین ساخت، در این ماجرا عده‌ای از دانش آموزان و معلمین شرکت کننده نیز مجروح شدند.
مراسم تشییع جنازه خانعلی در روز ۱۳ اردیبهشت به بزرگترین تظاهرات خیابانی بعد از کودتای ۲۸تبدیل شد. در پایان این تشیع جنازه باشکوه، قطعنامه‌ای قرائت شد که مهمترین بندهای آن، درخواست استعفای دولت شریف امامی، اجرای قطعنامه باشگاه مهرگان در مورد افزایش حقوق معلمان و مجازات قاتل خانعلی بود.
جعفر شریف‌امامی در خاطرات خود نوشت: «وقتی خانعلی تیر خورد ساعت ۱۱/۳۰ شب به کاخ شاه احضار شدم. شاه گفت قرار است فردا شیطنت کنند و جنازه را راه بیندازند و شلوغ کنند». امامی به شاه وعده می‌دهد که جلوی اخلالگری را بگیرد. با وجود قول نخست‌وزیر به شاه، تشییع جنازه خانعلی در روز ۱۳ اردیبهشت به بزرگترین تظاهرات خیابانی بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تبدیل شد. نه تنها معلمان که گروه‌های مختلف در تشیع جنازه او حضور یافتند و او را در ابن‌بابویه دفن کردند.
در پایان این تشیع جنازه باشکوه، قطعنامه‌ای قرائت شد که مهمترین بندهای آن، درخواست استعفای دولت شریف امامی، اجرای قطعنامه باشگاه مهرگان در مورد افزایش حقوق معلمان و مجازات قاتل خانعلی بود.
واقعیت این بود که علی‌رغم ممانعت رژیم شاه تشییع جنازه بی سابقه‌ای از سرچشمه تهران تا چهار راه سیروس صورت گرفت و تعداد انبوهی در آن شرکت کردند.
پیکر پاک ابوالحسن خانعلی در ابن بابویه در جوار مرقد شیخ صدوق در نزدیک حرم حضرت عبد العظیم حسنی آرام گرفت، و تصویر برداران و خبرنگاران این حماسه معلمین را به ثبت رساندند.
کشه شدن معلم آزاده دکتر خانعلی دولت وقت را سرنگون کرده و مملکت را تکان داد و معلمین مدارس اروپایی در کلاس‌های درس خود دانش آموزان را به احترام شهادت دکتر خانعلی امر به دقایقی سکوت کردند.
با جان باختن ابوالحسن خانعلی رژیم شاه به ناچار اقداماتی به عمل آورد و تغییر وتحولاتی در آموزش و پرورش کشور صورت گرفت وبا ایجاد سپاه دانش سواد آموزی ، علم به جای جای کشور راه پیدا کرده و از خون پاک وتاثیرگذار او ، ایران افراد با سواد و فرهیخته‌ای را به جامعه و جهان تقدیم داشت.
