کشاورزان کرمانی تجربه تلخی از افت قیمتها، بخصوص پیاز و گوجه فرنگی دارند .سال گذشته افت قیمت پیاز، بسیاری از کشاورزان را ورشکست کرد. بسیاری از آنها بدلیل عدم صرفه اقتصادی، از برداشت محصول هم صرفنظر کردند. اما زمانیکه قیمتها به حد ناچیزی رسید دلالان وابسته به دولت وارد شده و سردخانه‌ها را پر از پیاز کرده تا درفصل‌های بعد به چندین برابر قیمت بفروشند.
امسال هم گوجه کاران جنوب کرمان، بدلیل افزایش عوارض صادرات و پایین آمدن قیمت، بایستی محصولات خود را نزدیک به مجانی به دلالان بفروشند و یا خوراک دام کنند.
برای بسیاری از کشاورزان، با توجه به وضعیت بد اقتصادی و خالی بودن سفره‌‌هایشان، راهی بجز سوختبری نخواهد ماند. یک کشاورز کرمانی، درمصاحبه با خبرگزاری مهر در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۴۰۰، گفت: «ما کشاورزان هیچ ممر درآمدی جز کشاورزی نداریم و اگر از این کار هم درآمد نداشته باشیم به جز قاچاق کالا و سوخت نمی‌توانیم کار دیگری انجام دهیم چون در جنوب کرمان هیچ کارخانه و صنعت و معدن گسترده‌ای وجود ندارد»
بالا رفتن هزینه و پایین آمدن قیمتها
یک کشاورز دیگر به گران شدن هزینه ها اشاره کرده و می‌گوید: «قیمت حمل‌ونقل سه برابر شده و دستمزد کارگر هم به روزی ۱۵۰ هزار تومان رسیده است. با کیلویی ۱۵۰۰ تومان برداشت محصول چه توجیهی دارد؟»
تمامی بار تولید بر دوش کشاورزان کرمانی است و افزایش هزینه ها باعث شده که برداشت گوجه فرنگی با نرخ ۱۵۰۰ تومان به صرفه نباشد.
این کشاورز در ادامه از همدستی دولت با دلال‌ها شکایت کرد و گفت: « متاسفانه دولت هم، راه دلال‌ها را انتخاب کرد…کشاورزان به گونه‌ای با کمبود نقدینگی روبه‌رو هستند که برای کشت سال آینده زراعی دستشان خالی است.»
به این صورت، دولت در همراهی و هماهنگی با واسطه‌ها، دسترنج یک ساله کشاورزان را به قیمت ناچیزی می‌خرد و با انتقال آنها به شهرهای بزرگ، سودهای کلان می‌برد. در این میان کشاورز و خانواده‌اش می‌مانند که باید یک سال را با گرسنگی و فقر سر کنند .
