صبح دوشنبه ۵ آبان ماه۹۹، تعداد ۱۲ نفر از کارگران قراردادی کارخانه آب معدنی داماش به بهانه عدم نیاز از کار اخراج شدند.
بنا به گفته منابع کارگری در کارخانه آب معدنی داماش، تعدادی از کارگران این کارخانه خبر دادند که نزدیک به ۱۲ کارگر شاغل در کارخانه آب معدنی داماش، به بهانه عدم نیاز و اتمام قراردادهای کاری اخراج شدهاند.
منابع کارگری افزودند: «کارگران اخراجی از کارگران با سابقه و با تجربه کارخانه آب معـدنی داماش بودهاند که بعد از یک دوره از تعطیلی کارخانه، در سالهای ۹۱ و ۹۵ بیکار شدند؛ اما سال ۹۸ از سوی کارفرمای قبلی به محل کار بازگردانده شدند که صبح امروز (دوشنبه) هم زمان با افزایش مشکلات کارخانه، بدون پرداخت حقوق و مطالباتشان، اخراج شدند.»
کارگران در ادامه افزودند: «در حال حاضر نزدیک به ۲۰ کارگر در این کارخانه مشغول کار هستند که اخراج امروز در راستای کاهش هزینهها، این نگرانی را برای بقیه کارگران به وجود آورده که به سرنوشت این کارگران اخراجی دچار شوند.»
به گفته یکی از کارگران، طی روزهای اخیر شورای تامین استان گیلان اقدام به بررسی مشکلات این واحد تولیدی کرده است و گویا سه میلیارد تومان اعتبار مالی برای این واحد اختصاص داده و کارفرما نیز برای دریافت این مبلغ متعهد شده است که امنیت شغلی کارگران را تامین کند؛ اما امروز با اخراج این تعداد کارگر مواجه شدیم.
وی عنوان کرده است: «در حال حاضر ۳ ماه و نیم حقوق معوقه طلبکار هستیم و بیمه تامین اجتماعی ما نیز چندین ماه است به تاخیر افتاده است.»
وی افزود: «کارگران اخراج شده بین ۱۰ تا ۱۵ سال سابقه کار داشتنند و تاخیر در پرداخت مطالبات، از جمله حق بیمه برای دریافت خدمات درمانی مشکلاتی برای ما به وجود آورده است؛ ضمن این که تعدادی از کارگران با سابقه در شرف بازنشستگی با مشاغل سخت و زیانآور هستند که به دلیل پرداخت نشدن حق بیمه در اردیبهشت ماه، برای بازنشسته شدن با مشکل مواجه شده و کارفرما نیز از پرداخت ۴ درصد هزینه بازنشستگی این کارگران خودداری میکند.»
به گفته منابع کارگری در کارخانه آب معـدنی داماش، تلاش برای بازگشت کارگران انجام میشود، چرا که بعد از سالیان تلاش در این کارخانه، فرصت شغلی دیگری نخواهند داشت.
به گفته کارگران این واحد تولیدی، کارخانه آب مع_دنی داماش متعلق به هلدینگ گروه ملی است که باید پاسخگوی مشکلات کارگرانی باشد که برای آنها و خانوادههایشان به وجود آمده است، برخی از همکاران ما، حتی به اندازه یک وعده نان خالی پول در جیب ندارند و از دوستان قرض میکنند.