کارگران ابنیه فنی ناحیه پیشوای ورامین خواستار رسیدگی به مشکلات صنفی خود شدند.
منابع کارگری در راه‌آهن ورامین به خبرنگار ایلنا گفتند: گروهی از کارگران ابنیه فنی تراورس ناحیه پیشوای ورامین خواستار مشخص شدن وضعیت مطالبات خود شدند. شماری از این کارگران (حدود ۷۰ نفر) روز گذشته (دوم شهریور ماه) در محدوده محل کار خود تجمع کردند.
به ادعای این کارگران؛ پرداخت مطالبات مزدی آنها دو ماه به تاخیر افتاده و درخواست آنها تسریع در پرداخت حداقل بخشی از معوقات مزدی و بیمه‌ای است.
این کارگران که به رویه پرداخت حقوق خود نیز معترض هستند، در تشریح وضعیت پرداخت حقوق خود گفتند: جدا از یک تا دو ماه معوقات مزدی، هر ماه کارفرما ۵۰ درصد از دستمزد ماهانه ما را به حساب‌مان واریز می‌کند. در عین حال سنوات کارگران از سال ۸۹ تا امروز پرداخت نشده است. در زمینه پرداخت حق بیمه تامین اجتماعی نیز با مشکل روبرو هستیم.
کارگران ابنیه فنی ورامین در ادامه افزودند: عموم مشکلات ما از زمان واگذاری خطوط ابنیه فنی از چهار تا پنج سال پیش به «بخش خصوصی» شروع شد تا جایی که با افزایش مشکلات امروز با مشکلات مختلفی روبرو هستیم.
آنها در ادامه افزودند: کارگران راه‌آهن پیشوای ورامین به عنوان نگهدارنده و تعمیرات خطوط ریلی مشغول کارند. بخش‌های زیربنایی همچون امور تعمیر و نگهداری راه‌آهن که امنیت قطارهای مسافربری و باربری را تامین می‌کند نباید به شرکت‌های خصوصی که حتی در پرداخت حقوق کارگران خود با مشکل مالی روبرو هستند، واگذار شوند چراکه آنها در تهیه قطعات و وسایل نگهداری از لحاظ منابع مالی دچار مشکل هستند و امکان تهیه آنها را ندارند، با این وجود اساسا باید منابع مالی نگهداری از آن از بودجه جاری دولت و راه‌آهن تامین شود.
به گفته یکی از کارگران، در نتیجه حضور پیمانکاران در راه‌آهن هر ماه حقوق کارگران با تاخیر پرداخت می‌شود و کارگران فاقد امنیت شغلی بوده و در صورت اخراج؛ هیچیک از آنها امکان پیگیری مطالباتشان را ندارند.
وی گفت: کارگران خواستار آن هستند که با حذف شرکت‌های پیمانکاری در راه‌آهن، دوباره آنها تحت قرارداد مستقیم و نظارت دولت کار کنند.
این کارگر افزود: تاخیر شرکت پیمانکاری در ارائه لباس و کفش ایمنی به کارگران از دیگر مشکلات کارگران راه‌آهن بویژه در ناحیه ورامین است.
وی ادامه داد: عرف کارگاه‌های راه‌آهن بدین ترتیب است که هر ۶ ماه یکبار لباس ایمنی و هر سال یکبار کفش ایمنی به کارگران داده می‌شود اما شرکت پیمانکاری به دلیل مشکلات مالی یا هر دلیل دیگری این عرف را رعایت نمی‌کند و این هزینه‌ها از جیب کارگران خرج می‌شود.
