فعالان کارگری خواستار افزایش بیش از صد در صدی حداقل دستمزد کارگران هستند و می‌گویند باید پایه حقوق حداقل به چهار یا پنج میلیون تومان برسد تا بتوان از پس هزینه‌های زندگی برآمد.
هر چه به انتهای سال جاری نزدیک می‌شویم وضعیت کارگران و بازنشستگان وخیم‌تر می‌شود؛ چراکه تورم سالانه همچنان حول و حوش ۴۰ درصد در نوسان است؛ ولی روحانی، نرخ افزایش حقوق کارمندان و بازنشستگان خود را فقط ۱۵ درصد تعیین کرده است.
در شرایطی که در دی ماه، اقلام سبد خانوار همچنان با سرعت در حال گران شدن است، آخرین محاسبات کمیته دستمزد کانون عالی شوراهای کار نشان می‌دهد که نرخ سبد معاش حداقلی، مرز ۸ میلیون تومان را پشت سر گذاشته است.
نماینده کارگران کارخانه قند فسا و عضو سابق شورای کار این کارخانه در رابطه با حداقل حقوق کارگران گفت: «ما کارگران در خیلی از واحدها مثل همین قند فسا، ماهی ۱۶۰ تا ۱۷۰ ساعت اضافه‌کاری داریم؛ اما باز هم زندگی‌مان نمی‌گذرد. چرخ زندگی با ۱۶۰ ساعت اضافه‌کاری نمی‌چرخد چون باز هم دریافتی‌مان به ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان نمی‌رسد.»
عبدالرضا خراسانی افزود: «بنابراین اگر حداقل حقوق ۴ میلیون و ۵۰۰ یا ۵ میلیون تومان باشد، اضافه‌کار هم داشته باشیم شاید آن زمان چرخ زندگی بچرخد؛ البته باز هم خیلی کند و آهسته.»
مشکل دستمزد کارگران و پایین بودن سهم دستمزد در هزینه کارفرمایان
یک فعال کارگری در معدن چادرملو می‌گوید: «آن‌چنان فاصله عمیقی بین مزد و معاش ایجاد شده که با این روش‌های موجود و سیستم حاکم، مساله حل نمی‌شود. آخر فاصله مزد یک میلیون و خورده‌ای تا ۸ میلیون تومان [هزینه زندگی] چطور می‌خواهد پر شود؟
وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش می‌گوید: «رساندن حداقل مزد به سبد حداقلی معاش که بالای ۸ میلیون تومان است، در شرایط فعلی امکانپذیر نیست. عواملی که آگاهانه و قدرتمند، زندگی و معاش مردم را دچار سقوط کرده‌اند باید تغییر کنند تا افزایش دستمزد کارگران بتواند در زندگی کارگران اثرگذار باشد.»
وی در ادامه با بر شمردن عواملی که باعث این وضعیت شده است، می‌گوید: «وقتی همه‌ی حمایت‌های اجتماعی از کارگران سلب شده و هر سال به تعداد مناطق آزاد اقتصادی اضافه می‌شود، عملاً طبقه‌ی کارگر دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد. در این شرایط چگونه می‌توان ۲ میلیون تومان را به ۸.۵ میلیون یا ۹ میلیون تومان رساند؟»
به گفته یک عضو شورای کار پلی‌اکریل اصفهان افزایش ۱۵ درصدی حقوق برای کارگران بسیار ناکافی‌ست و به هیچ‌وجه فاصله مزد و هزینه‌های زندگی را کاهش نمی‌دهد.
فعالان کارگری معتقدند که نرخ تورم سالانه حدود ۴۰ درصد، تورم اقلام خوراکی بالای ۵۰ درصد، تورم حوزه مسکن ۱۵۰ درصد، تورم درمان و حمل‌ونقل نیز ۴۰ درصد را باید در افزایش دستمزد کارگران لحاظ کرد.
آنها می‌گویند برای داشتن یک زندگی بسیار حداقلی و بدون در نظر گرفتن مزایا، پایه حقوق یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی کنونی باید دستکم به ۳.۵ میلیون تومان برسد و هر مبلغی کمتر از آن، به معنای سقوط هرچه بیشتر طبقه کارگر به زیر خط فقر است./ ایران کارگر
