یک فعال صنفی کارگران خباز مریوان، به تشریح دردهای کارگران خباز و ساختمانی بیکار می‌پردازد؛ کارگرانی که به اجبار به مهاجرت شغلی تن می‌دهند.
عبدالله بلواسی (فعال صنفی کارگران خباز مریوان) در گفتگو با خبرنگار ایلنا می‌گوید: کارگران خباز، در سال‌های گذشته، بیکاری گسترده را تجربه کردند؛ در خیلی از نانوایی‌ها، دستگاه‌ها جای کارگران را گرفته است و کارگران به اجبار بیکار شده‌اند. مدت‌هاست که ما کارگران خباز کردستانی، از فرط بی‌پولی و بیکاری، عراق را به تهران و دیگر شهرهای بزرگ ایران ترجیح می‌دهیم.
او از مشکلات کارگران خباز و ساختمانی در عراق می‌گوید: برای اجازه‌ی کار باید برگه‌ی اقامت داشته باشید و باید کارفرما کفالت شما را برعهده بگیرد تا یک برگه اقامت 6 ماهه به قیمت یک میلیون دینار (معادل 11 میلیون تومان) برای شما صادر شود. همین قبول ضمانتِ کارفرما، آزادی و استقلال شما را می‌گیرد. چون باید فقط در همان کارگاه و با هر مقدار دستمزدی که ایشان تعیین کند، مشغول باشی. باید گوشه‌ای از نانوایی را برای استراحت با کارتن یا موکت فرش کنی و همانجا بخوابی! هر امری که کارفرما فرمودند فقط “چشم قربان” بگویی. چون اگر ایشان ضمانتش را پس بگیرد یک میلیون دینار ضرر می‌کنی!
بلواسی اضافه می‌کند: نه امنیت شغلی وجود دارد، نه بیمه‌ای و نه احترامی. جدیدا هم یاد گرفته‌اند مبلغی بابت بیمه از حقوق ما کسر کنند درحالی‌که اینجا هیچ نوع بیمه‌ای وجود ندارد! تازه وضعیت ما کارگران خباز خیلی بهتر از کارگران ساختمانی است. آنها جایی برای استراحت ندارند و دوبار استثمار می‌شوند. از سوی صاحبکار عراقی و پیمانکار ایرانی! پیمانکار ایرانی با وعده کار به دستمزد دینار، آنها را به عراق می‌برد اما بعد از اتمام کار نصفه و نیمه به آنها تومان می‌دهد.
به گفته‌ی این فعال صنفی کارگران خباز، اینها رنجنامه کارگران خباز و ساختمانی است که همه زندگی‌شان، کوله‌باری از خاطرات و دردها، بر دوش‌شان است./ ایلنا
