اصل قانون ارتقای بهرهوری با این هدف در سال ۸۸ به تصویب رسید که پرستاران بتوانند با حداقل شیفت حقوق کامل را بگیرند و مجبور به دو شغله بودن نباشند اما امروز شاهد اجرای سلیقهای قانون هستیم.به گزارش خبرنگار ایلنا، جمعی از پرستاران نسبت به اقدام اخیر برخی بیمارستانهای دولتی مبنی بر تعهد برای کار در یک شیفت و اجرای سلیقهای قانون ارتقای بهرهوری انتقاد کردند.
به گفته این پرستاران؛ اصل قانون ارتقای بهرهوری با این هدف در سال ۸۸ به تصویب رسید که پرستاران بتوانند با حداقل شیفت حقوق کامل را بگیرند و مجبور به دو شغله بودن نباشند.
این پرستاران تصریح میکنند: در حالی برخی بیمارستانها در راستای اجرای بند ۷ این آییننامه ارتقای بهرهوری تعهدی از پرستاران مبنی بر انجام خدمت فقط در یکی از بخشهای دولتی یا خصوصی اخذ میکنند که بند ۸ و ۹ این قانون دولت و وزرات بهداشت و درمان را مکلف کرده هر ساله بودجه و نیروی انسانی مورد نیاز در بودجه سالانه کشور دیده شود. با این وجود بیمارستانها ترجیح دادهاند قانون را نصفه و نیمه اجرا کنند. چرا دیگر بندهای همین قانون اجرا نمیشود؟
آنان میگویند: پرستاران میتوانند موارد نقض این قانون از جمله دیر اجرا کردن آن یا عدم محاسبه ضرایب شب و ایام تعطیل به عنوان ارزش اصلی آن شیفت یا اجباری نبودن اضافهکاری و … را از طریق دیوان عدالت اداری پیگیری کرده و با احکام قطعی دیوان، در مقابل نقض قانون بایستند.
طبق اظهارات این پرستاران؛ در شرایطی که پرداختیهای پرستاران بهروز نیست؛ کارانه برخی پرستاران تا ۱۲ ماه پرداخت نشده و میزان اضافهکاریها کمتر از دیگر مراکز دولتی است، آنها برای فشار به پرستاران این بند قانون ارتقای بهرهوری را مستمسک قرار دادهاند تا چنین تعهداتی بدهند. با این حال خیلی از پرستاران به دلیل مشکلات مالی مجبور به کار در دو شیفت میشوند.
پرستاران میگویند: چرا قانون را در مورد پزشکانی که در بیمارستانهای دولتی و تامین اجتماعی کار میکنند، اجرا نمیکنند؟ خیلی از این پزشکان در بیمارستانهای خصوصی و مطب نیز کار میکنند./ ایلنا