پانزده تشکل صنفی و مدنی کارگران، معلمان و زنان ایران در قطعنامه‌ای، فساد و غارتگری را بخش مهمی از موجودیت جمهوری اسلامی دانسته و گفته‌اند که این حکومت نه شایسته بقاست، و نه قادر به ادامه حیات است.
در این قطعنامه که روز یکشنبه۱۰اردیبهشت و در آستانه روز جهانی کارگر و روز معلم در ایران منتشر شده، جمهوری اسلامی حکومتی توصیف شده است که: «در مدارس دختران جوان و نوجوان را هدف حملات شیمیایی قرار می‌دهد و زنان را به‌مثابه ستون اصلی یک جامعه انسانی علاوه‌بر محروم کردن از پایه‌ای‌ترین حقوق انسانی‌شان در خیابان، مورد ددمنشانه‌ترين حملات جسمی و روحی قرار می‌دهد، فساد و غارتگری بخش مهمی از موجودیت آن است، حتی به‌مدت یک هفته قادر به مهار تورم و گرانی نیست و یک جامعه نود میلیونی را در کشوری ثروتمند، غرق در فقر و فلاکت کرده است»
تشکل‌های امضا کننده این بیانیه، تاکید کرده‌اند که همه جامعه از جمله «معلم، کارگر، سینماگر، هنرمند، فعال مدنی و سیاسی، پیر و جوان»، در مقابل جمهوری اسلامی قرار دارند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، اتحاد بازنشستگان، کانون مدافعان حقوق‌بشر، اتحادیه آزاد کارگران ایران، سندیکای کارگران شرکت نیشکر‌هفت‌تپه، انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه، سندیکای نقاشان استان البرز و اتحادیه تشکل‌های دانشجویی دانشجویان متحد، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت وندای زنان ایران، از جمله تشکل‌های امضا کننده این قطعنامه هستند.
این تشکل‌های صنفی که پیش‌تر «منشور مطالبات حداقلی دوازده گانه» را منتشر کرده بودند در قطعنامه خود آورده‌اند: «پرچم اعتراضات بنیادینی که امروز در ایران به‌دست زنان، دانشجویان، دانش‌آموزان، معلمان، کارگران، جامعه رنگین‌کمان دادخواهان، هنرمندان، نویسندگان و عموم توده‌های ستمدیده مردم ایران برافراشته شده است اعتراضی است علیه زن‌ستیزی، ناامنی پایان‌ناپذیر اقتصادی، بردگی نیروی کار و فقر و فلاکت و ستم طبقاتی، تبعیض جنسیتی و ستم ملی و مذهبی، و انقلابی است علیه هر شکلی از استبداد مذهبی و غیر مذهبی که در طول بیش از یک قرن گذشته بر ما مردم ایران تحمیل شده است.»
۱۵ تشکل معلمان و کارگران به اعتصابات گسترده کارگران ایران که از اول اردیبهشت در بیش از ۱۱۰ واحد صنعتی آغاز شده اشاره کرده و گفته اند: «ما با حمایت از اعتصاب گسترده کارگران پروژه‌ای نفت و گاز و پتروشیمی، بار دیگر و به مناسبت روز معلم و روز جهانی کارگر، با قرار دادن مطالبات دوازده‌گانه منشور مطالبات حداقلی بیست تشکل صنفی و مدنی، به‌مثابه خواست‌های حداقلی خود در این قطعنامه، کارگران و معلمان، زنان، دانشجویان و عموم توده‌های ستمدیده مردم ایران را فرا می‌خوانیم با سازمان‌یابی در تشکل‌ها و شوراهای محیط کار و محلات، مبارزات خود را برای گذر از شرایط ضدانسانی موجود و شکل‌دهی به آینده‌ای مبتنی بر تحقق خواست‌های آزادی‌خواهانه و برابری طلبانه، متکی به اراده و اتحاد و همبستگی خود سازند.»
امضاکنندگان این قعنامه خواستار آن شده‌اند که همه کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان و «عموم توده‌های ستمدیده مردم ایران»، به تشکل‌ها و شوراهای محیط کار و محلات بپیوندند و مبارزات خود را برای گذر از شرایط موجود و شکل‌دهی آینده «متکی به اراده، اتحاد و همبستگی خود سازند.»
این تشکل‌ها در قطعنامه خود همچنین دوازده مطالبه پیشین خود را تکرار کردند؛ از جمله «آزادی فوری و بی‌قید و شرط همه زندانیان سیاسی، منع جرم‌انگاری فعالیت سیاسی و صنفی و مدنی و محاکمه علنی آمرین و عاملین سرکوب اعتراضات مردمی.»
«ممنوعیت کار کودکان و تامین زندگی و آموزش آنان جدای از موقعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده»، از دیگر مطالبات مطرح شده توسط این تشکل‌ها است. ایران وایر ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲
