کانون صنفی معلمان ایران در رابطه با اعتراضات اخیر می‌نویسد: ما هشدار می دهیم که فریادهای امروز، نتیجه نادیده گرفتن و نشنیدن زمزمه‌های دیروز است و نتیجه بی‌توجهی به فریادهای امروز، وقایعی‌ست که پیش‌بینی آنها کار چندان دشواری نیست.
کانون صنفی معلمان ایران (تهران) در رابطه با اعتراضات ماه‌های اخیر در کشور اطلاعیه‌ای منتشر کرده و سرکوب مردم معترض تحت هر عنوان را محکوم می‌کند. در این اطلاعیه تاکید شده است که اعتراض به وضعیت موجود حق مردم است و هرگونه حمله به مردم غیرقانونی است. کانون صنفی معلمان در خاتمه به سران حکومت هشدار می‌دهد که فریادهای امروز، نتیجه نادیده گرفتن و نشنیدن زمزمه‌های دیروز است و نتیجه بی‌توجهی به فریادهای امروز وقایعی است که پیش‌بینی آنها کار چندان دشواری نیست.
متن کامل بیانیه کانون صنفی معلمان ایران در زیر آمده است:
بیانیه کانون صنفی معلمان ایران (تهران)؛ پیرامون وقایع ماه‌های اخیر در کشور
به نام خداوند رنگین کمان
هنگامی که در ۲۵ شهریورماه ۱۴۰۱ خبر کشته شدن مهسا امینی منتشر گردید، کمتر کسی پیش‌بینی می‌کرد که شهادت مظلومانه این دختر جوان، روزها و ماه‌ها، مردم ایران و بلکه جهانیان را تا این حد تحت تاثیر قرار دهد و نام مهسا امینی، به رمز و نماد مبارزات زنان و مردان ایران تبدیل شود.
بیش از سه ماه از شهادت این دخت ایران می‌گذرد و بر خلاف تمامی تحلیل‌ها، تهدیدها و هزینه‌های سنگینی که از سوی حکومت به معترضان تحمیل شده، نه تنها این اعتراضات خاموش نگردید، بلکه سطح خواسته‌ها هم از موضوع انحلال گشت ارشاد و لغو قانون تبعیض‌آمیز حجاب اجباری، فراتر رفت و بحث تغییر بنیادی ساختار نظام سیاسی حاکم به جدی‌ترین خواسته و مطالبه معترضان و حامیان خاموش، اما بی‌شمار آنها بدل گردید.
این بار، نه تنها زنان و مردان و دختران و پسران از هر طبقه و صنفی، بلکه کودکان و در مواردی خردسالان نیز وارد صحنه شدند و به شکل‌های مختلف همراهی خود را با معترضان به تصویر کشیدند.
تصاویر فراوانی که از اعتراضات دانش‌آموزان دختر و پسر از مدارس نقاط مختلف کشور منتشر گردید و خشونتی که از سوی حاکمان سرکوبگر، نسبت به آنها روا داشته شد، دل هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد.
طبعا، معلمان و تشکل‌های صنفی منسوب به آنها که پیش از این ماجرا و طی سال‌ها و ماه‌های گذشته تجمعات سراسری و گسترده‌ای را سامان داده بودند، نمی‌توانستند و نباید نسبت به این حجم از خشونت، دروغ‌پراکنی، جعل و سناریوسازی و بی‌اعتنایی نسبت به بدیهی‌ترین خواسته‌های اقشار مختلف و فجایعی که شاهدش بوده‌اند، بی‌تفاوت باشند و سکوت اختیار کنند. اما در شرایطی که بخش عظیمی از جوانان کشور در خون خود غوطه‌ور و درگیر اعتراضاتی خونین بودند و به ویژه به دلیل ماهیت عمدتا صنفی این تشکل‌ها که ورود به حوزه‌های غیرصنفی را دشوار می‌سازد، طرح مطالبات معیشتی و برگزاری تجمعات به منظور رسیدن به این گونه مطالبات که عمدتا هم به نتیجه نرسیده است، کاملا غیرمنطقی ، غیراخلاقی و غیرمسئولانه بود.
با این اوصاف، وظیفه و تکلیف ملی و اخلاقی معلمان و تشکل‌های صنفی، همدلی و همراهی با دانش‌آموزان، دانشجویان و به صورت عام، مردمی بود که به دلیل بی‌اعتنایی عمیق حکومت نسبت به ابتدایی‌ترین خواسته‌هایشان و بستن راه هرگونه امکان تأثیرگذاری در سیاست‌گذاری‌های شکست‌خورده حکومتی، به ناچار و در اعتراض به ظلم و بی‌عدالتی حاکم، به شکلی کاملا مسالمت‌آمیز و خشونت‌پرهیز وارد عرصه خیابان شده بودند و توقع داشتند که حاکمان را وادار به پاسخگویی نمایند.
از همین منظر، بسیاری از معلمان به صورت مستقل و شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان ایران، به نمایندگی از تمامی تشکل‌های صنفی عضو این شورا، تلاش نمودند تا سهمی هر چند اندک در حمایت از این خیزش دامنه‌دار مردم ایران داشته باشند.
بیانیه‌های پی در پی، انتشار اخبار مربوط به اعتراضات به ویژه اعتراضات دانش‌آموزی، انتشار اخبار موثق در رابطه با حوادثی که در مدارس سرتاسر کشور رخ می‌دهد، انتشار اسامی بازداشتی‌ها و کشته شده‌ها و…
تنها بخشی از همراهی‌های تشکل‌های صنفی معلمان با این خیزش بوده و هست؛ هر چند با وجود حمایت‌های این شورا از فراخوان‌ها و هزینه هایی که به واسطه همین حمایت‌ها به اعضای شورا و تعداد قابل توجهی از معلمان سراسر کشور تحمیل گردید، مجموعه این حمایت‌ها، باعث جلب رضایت جوانان به ستوه آمده نگردید و نقدهایی نسبت به عملکرد تشکل‌های صنفی معلمان و به صورت عام جامعه فرهنگیان انجام گرفته و می‌گیرد که هرچند برای بخشی از این نقدها پاسخ‌های منطقی وجود دارد، اما باید پذیرفت که به دلیل انتظار منطقی جامعه به ویژه جوانان، از فرهنگیان به عنوان یکی از گروه‌های مرجع و تاثیرگذار، لازم است که سطح تعامل خود را با این خیزش تاریخی مردم، گسترش دهیم و این کار جز با تلاش و پاسخ مسئولانه همکاران شاغل و بازنشسته، نسبت به فراخوان‌هایی که چه به صورت مستقل و یا به صورت حمایتی داده می‌شود ممکن نیست.
ما معتقدیم که اعتراض به تورم افسارگسیخته، فقر رو به گسترش، تبعیض، بی‌عدالتی، سلب آزادی‌های فردی و اجتماعی قانونی و ظلمی که هر روز عمیق‌تر می‌شود، حق مردم است و آنها که با حمله به تجمعات قانونی مردم و سرکوب غیرقانونی معترضان، خشونت را ترویج می‌کنند، مقصران اصلی به وجود آمدن شرایط موجود و وقایع آینده هستند.
ما هشدار می‌دهیم که فریادهای امروز، نتیجه نادیده گرفتن و نشنیدن زمزمه‌های دیروز است و نتیجه بی‌توجهی به فریادهای امروز، وقایعی‌ست که پیش‌بینی آنها کار چندان دشواری نیست.
کانون صنفی معلمان ایران (تهران)
۱۴ /۱۰/۱۴۰۱ ایران کارگر
