بانک جهانی نرخ بیکاری ایران در سال ۲۰۲۱ را بالغ بر ۱۱.۵ درصد برآورد کرد. این نرخ ۲.۶ درصد از آمارهای منتشره توسط مقامات دولتی بالاتر است
تعطیلی واحدهای تولیدی و بیکاری کارگران آن از مهم‌ترین چالش‌های مقامات حکومتی در سال‌های اخیر بوده است. برابر آمار منتشره فقط در سال ۹۹، بانک‌ها بیش از ۱۵۰۰ واحد صنعتی را به تملک خود درآوردند. بانک‌ها بدلیل بدهی و عقب افتادگی اقساط، صنایع را تعطیل و کارگران را بیکار می‌کنند.
نبود حمایت از تولید ملی علت اصلی تعطیلی و ورشکستگی صنایع در کشور است. بانک‌ها که به شعبه‌های نزول خورای تبدیل شده‌اند، بدون توجه به سرنوشت کارگران فقط به فکر سود خود هستند. آنان بی محابا اقدام به تصرف و حراج واحدهای تولیدی می‌کنند.
۲.۵ میلیون نفر بیکار در کشور
معاون سازمان فنی و حرفه‌ای با ارائه آماری میزان جمعیت فعال کشور که بیکار است را بیان می‌کند. وی می‌گوید:
«در حال حاضر کشور دارای ۸۴ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر جمعیت است که ۶۲ درصد از این جمعیت در سن کار یعنی بین ۱۵ تا ۶۵ سال قرار دارند. طبق نتایج طرح آمارگیری نیروی کار در پاییز سال گذشته نرخ بیکاری در افراد ۱۵ سال و بیشتر ۸.۹ درصد است. در حال حاضر تعداد کل بیکاران کشور ۲ میلیون و ۴۰۹ هزار و ۱۴۲ نفر است که از این رقم تعداد فارغ‌التحصیلان بیکار زن ۴۸۴ هزار و ۴۲۴ و تعداد فارغ‌التحصیلان بیکار مرد ۴۳۳ هزار و ۵۲۳ نفر است. به طور کلی ۶۴ درصد جمعیت فعال کشور بیکار است.»
در نمودار باید توجه داشت، کم شدن میزان بیکاری به نسبت سال‌های۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ بدلیل ناامید شدن قشر کثیری از مردم برای یافتن کار و ترک این بازار است.
بیکاری حاصل سیاست‌های ۴ دهه حکومت
بیکاری، فقر، گسست اجتماعی و … حاصل ۴ دهه سیاست‌های این حکومت است. سیاست‌های ویرانگر و ضد ایرانی که تنها باعث انباشته شدن ثروت در دست سران حکومت و آقازاده‌های آنها شده است. برای ریشه‌کنی مشکلات مانند بیکاری بایستی به علت اصلی این مشکلات که سران حکومت است پرداخت. تنها با کوتاه کردن دست این افراد از سرنوشت مردم می‌توان امید به آینده‌ای روشن برای جامعه و مردم داشت.
۷ شهریور, ۱۴۰۱
