بیمه کارگران ساختمانی از مواردی است که توسط نمایندگان مجلس مورد بی‌اعتنایی قرار گرفته است. این موضوع نزدیک به ۳ سال قبل در مجلس مطرح شده، اما به دلیل بی‌توجهی نمایندگان مجلس به نتیجه‌ای نرسیده است. پیش از این میکائیل صدیقی، رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی استان کردستان در روز ۸ خردادماه ۱۴۰۱، طی سخنانی به دست‌های پنهان در مجلس که بر علیه منافع کارگران اقدام می‌نمایند، اشاره کرد. صدیقی صراحتا گفته بود:
«برخی از نمایندگان طرف سرمایه‌داران هستند و مطالبات کارگران برای آنها اهمیتی ندارد».
انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی استان خوزستان نیز طی بیانیه‌ای از نمایندگان این استان در مجلس سوال کرد: «تا کی در مقابل ظلم به کارگران ساختمانی سکوت می‌کنید؟»
۳ سال در انتظار تصویب طرح
این انجمن در رابطه با حل نشدن مشکل بیمه کارگران ساختمانی می‌نویسد:
«نزدیک به ۳ سال است که کارگران ساختمانی در انتظار تصویب اصلاح ماده ۵ قانون بیمه کارگران به سر می‌برند و هنوز خبری نشده است و بیشترین آمار حوادث ناشی از کار به کارگران ساختمانی تعلق دارد، بیشتر افراد حادثه دیده فاقد بیمه هستند… نواقصی که بیمه کارگران ساختمانی از قبیل مشاغل سخت و زیان‌آور، طول درمان و…..دارد به کنار، لااقل همین بیمه ناقص را از کارگران زحمتکش ساختمانی دریغ نکنید.»
در این بیانیه ضمن اعتراض به روند کند تصویب بیمه کارگران ساختمانی تاکید می‌کند:
«تأییدیه کدام مصوبه را دیدید که این‌قدر زمان ببرد؟ چرا سرنوشت بیش از یک میلیون خانواده کارگر برای مجلس این‌قدر بی‌اهمیت هست؟… نزدیک به ۳ سال است که کانون و انجمن‌های کارگران ساختمانی سراسر استان از نبود سهمیه رنج می‌برند و در جواب اعتراض کارگران، به‌جز شرمندگی جوابی ندارند. تا کی این وضع ادامه دارد؟»
مشکلات کارگران به دلیل نداشتن بیمه و بی‌توجهی سران حکومت
تامین اجتماعی بیش از یک سال است، بیمـه کارگـران ساختمانـی را قطع کرده و به آنها سهمیه جدیدی اختصاص نمی‌دهد. آنها کارگران را به مجلس و تعیین سهمیه بعد از بررسی اصلاحیه ماده ۵ ارجاع می‌دهند. نیاز مبرم به داشتن بیمه با توجه به شرایط وخیم اقتصادی برای خانوارهای کارگری حیاتی است.
سران حکومت که در بن‌بست بحران‌ها محاصره شده‌اند، توجهی به وضعیت کارگران ندارند. آنها تنها به فکر سرقت هر چه بیشتر ثروت‌های عمومی هستند. ثروت‌هایی که متعلق به کارگران و سایر اقشار جامعه ایران است. بهبود وضعیت اقتصادی کارگران از یک تغییر سیاسی و اجتماعی درکل کشور می‌گذرد که لازمه آن تغییر حاکمیت ضدکارگری است.
