طی یک حادثه کارگری در روز پنجشنبه ۶ مردادماه ۱۴۰۱ یک کارگر جوان در روستای کپجوان اصفهان به داخل چاه با عمق ۷۰ متر سقوط کرد. وی به دلیل جراحات وارده بخصوص به ناحیه سر جان خود را از دست داد. این کارگر ۳۵ ساله بود.
مرگ دو کارگر به دلیل ریزش دیواره چاه
روز دوشنبه ۳ مردادماه ۱۴۰۱ دو کارگر یک شرکت حفاری چاه که مشغول حفر چاه آب در منطقه میان‌گلال خرم‌آباد بودند، جان سپردند. این دو کارگر به دلیل ریزش دیواره خاکی چاه، در زیر تلی از خاک مدفون شدند. آتش نشانان پس از یک تلاش چند ساعته و خاک‌برداری این دو کارگر را از درون چاه خارج کردند، اما متاسفانه هر دو کارگر جان سپرده بودند.
نزدیک به ۱۰ هزار حادثه کارگری تنها در یک سال
بالا رفتن حوادث کارگری در حالی است که در بیشتر کشورهای جهان حوادث منجر به فوت به صفر یا نزدیک آن رسیده است. اما در ایران سالانه صدها کارگر در اثر حوادث کار جان خود را از دست می‌دهند. طبق آمار رسمی منتشر شده در سال ۹۹ نزدیک به ۹۵۰۰ حادثه شغلی در کشور رخ داده است. در این حوادث کارگری ۷۵۱ نفر فوت کرده است.
آمار بالای حوادث کارگری نشان می‌دهد، مقامات حکومتی، ارزشی برای جان کارگران قائل نیستند. حتی مرگ دلخراش کارگران در محیط‌های کارگری نیز برای تغییر این نگرش کافی نبوده است. سرمایه‌داران یک نگرش ضدانسانی به انسان‌ها دارند و می‌گویند: «تا انسان‌ها قربانی نشوند چرخ تولید نمی‌چرخد». آنها کارگران را جزء ناچیزی از اجزاء یک کارخانه می‌دانند که با مرگ یا از دور خارج شدن یک تن، می‌توان از میان صدها نفر انتخابی دوباره کرد. واقعیت تلخ این جا است که بار تولید و رشد اقتصادی بر دوش همین کارگران می‌باشد. اما بهره و ثروت آن به جیب سرمایه‌داران سرازیر می‌شود.
