نیروهای امنیتی طی سه روز گذشته ۲ کولبر را با شلیک مستقیم زخمی کرده‌اند. شامگاه پنجشنبه ۳۰ تیرماه ۱۴۰۱ یک کولبر به نام اکبر خدامرادی در مرز نوسود هدف شلیک مستقیم نیروهای هنگ مرزی قرار گرفت. این کولبر که اهل ثلاث باباجانی است به شدت مجروح شده است. نیروهای هنگ مرزی وی را از ناحیه پا مورد هدف سلاح ساچمه‌ای قرار داده بودند. وی جهت مداوا به مراکز درمانی منتقل شده است.
همچنین یک کولبر دیگر به نام مهدی در غروب روز سه‌شنبه ۲۸ تیرماه ۱۴۰۱ با شلیک مستقیم نیروهای هنگ مرزی در مرز برویشکانی بانه زخمی شد. زخمی کردن وی از فاصله نزدیک و با سلاح سرپر انجام شده بود. مهدی اهل روستای سفید کمره بخش ننور بانه می‌باشد. وی که به شدت مجروح شده بود جهت مداوا به بیمارستان صلاح‌الدین ایوبی بانه منتقل و در آنجا بستری شده است.
در مناطق کردنشین غرب کشور و با تیره‌تر شدن شرایط اقتصادی در کشور، روزانه به آمار کولبران اضافه می‌شود. کولبری برای بسیاری از مردم این مناطق آخرین انتخاب است. برخی از آنها به جای پدر و یا برادری که در زیر خروارها برف و بهمن آرزوهایشان ابدی شده است، مجبور به کـولبری شده‌اند.
زخمی شدن ۲ کولبر با شلیک نیروهای امنیتی
این دو کولبر با شلیک مستقیم نیروهای امنیتی به شدت مجروح و به بیمارستان منتقل شده‌اند
نیروهای امنیتی طی سه روز گذشته ۲ کولبر را با شلیک مستقیم زخمی کرده‌اند. شامگاه پنجشنبه ۳۰ تیرماه ۱۴۰۱ یک کولبر به نام اکبر خدامرادی در مرز نوسود هدف شلیک مستقیم نیروهای هنگ مرزی قرار گرفت. این کولبر که اهل ثلاث باباجانی است به شدت مجروح شده است. نیروهای هنگ مرزی وی را از ناحیه پا مورد هدف سلاح ساچمه‌ای قرار داده بودند. وی جهت مداوا به مراکز درمانی منتقل شده است.
همچنین یک کولبر دیگر به نام مهدی در غروب روز سه‌شنبه ۲۸ تیرماه ۱۴۰۱ با شلیک مستقیم نیروهای هنگ مرزی در مرز برویشکانی بانه زخمی شد. زخمی کردن وی از فاصله نزدیک و با سلاح سرپر انجام شده بود. مهدی اهل روستای سفید کمره بخش ننور بانه می‌باشد. وی که به شدت مجروح شده بود جهت مداوا به بیمارستان صلاح‌الدین ایوبی بانه منتقل و در آنجا بستری شده است.
در مناطق کردنشین غرب کشور و با تیره‌تر شدن شرایط اقتصادی در کشور، روزانه به آمار کولبران اضافه می‌شود. کولبری برای بسیاری از مردم این مناطق آخرین انتخاب است. برخی از آنها به جای پدر و یا برادری که در زیر خروارها برف و بهمن آرزوهایشان ابدی شده است، مجبور به کـولبری شده‌اند.
کولبران فوق لیسانس
یک نماینده مجلس در رابطه با وضعیت کولبـران در مناطق مرزی گفته بود:
«بیش از ۵۰ درصد کـولبران دارای مدارک لیسانس و فوق لیسانس هستند. کولبـری که فوق لیسانس ریاضی بود به خاطر حمل تلویزیون ال.سی.دی در مرز کشته شد. آیا اگر این افراد مشکل معیشتی نداشته باشند، حاضرند جان‌شان را به خطر بیندازند؟»
این نماینده در ادامه اشاره می‌کند، ۱۰ درصد زنان مناطق پاوه، اورامان و مریوان مجبور به کولبـری هستند. بیشتر این زنان سرپرست خانوار می‌باشند. بسیاری از آنها به دلیل مرگ و یا از کارافتادگی همسرانشان مجبور به انجام این کار هستند.
بسیاری از کولبـران به دلیل حمل اجسام سنگین دچار دیسک کمر و گردن می‌شوند. مرگ یا نقص عضو در صورت برخورد با مین، سرمازدگی، ماندن در زیر بهمن و یا پرت شدن از صخره، از جمله مخاطرات کـولبری می‌باشد.
اما سوال اصلی اینجاست، چرا تاکنون اقدامی برای رفع این معضل اجتماعی اتخاذ نشده است. پر واضح است، این افراد به اجبار مجبور به انجام این کار هستند. پس چرا سران حکومت فرمان شلیک به آنها را صادر می‌کنند. کـولبری تنها و تنها شغل موجود در استان‌های غربی ایران است. استان‌هایی که در آن هیچ فرصت کاری نیست. مردم آن از زن و مرد، پیر و جوان برای امرار معاش مجبور به کـولبری هستند. کـولبرانی که جان خود را در ازاء پاره‌ای نان از دست می‌دهند.
