تهدید به اخراج کارگران شرکت تولی پرس

کارگران شرکت تولی پرس پس از ۳ ماه بلا تکلیفی و دریافت نکردن حقوق، توسط مدیران این شرکت تهدید به اخراج شده‌اند. مدیریت شرکت تولی پرس به بهانه افزایش مشکلات مالی کارخانه، اقدام به صدور حکم اخراج برای تعدادی از کارگران نموده است. این تصمیم با بالا گرفتن اعتراض کارگران فعلا منتفی شده است. چند روز پیش از این هم مدیرعامل هلدینگ داروگر ادعا کرده بود که همه حساب‌های بانکی این شرکت بسته شده و امکان واریز دستمزد کارگران وجود ندارد.

یکی از کارگران شرکت تولی پرس در رابطه با صدور حکم اخراج کارگران می‌گوید:

«۱۶۹ نفر از همکاران قراردادی تولی پرس و ۳۵ نفر از کارگران واحد بسته‌بندی البرز که در مجاورت هم شاغل هستند، به بهانه اتمام مدت قرارداد کار در لیست تعدیل قرار گرفتند. هر چند موضوع تعدیل کارگران موقتا منتفی شده، اما این احتمال وجود دارد که در صورت رفع نشدن مشکلات کارخانه تولی پرس، در روز‌های آینده کارفرما اقدام به تعدیل نیروی کار کارخانه کند.»

شرکت‌های تولی پرس و بسته‌بندی البرز از زیرمجموعه‌های هلدینگ داروگر می‌باشند. این هلدینگ تحت مدیریت فردی به نام بیژن اسماعیلی می‌باشد. وی روابط نزدیک و گسترده‌ای با مقامات حکومتی دارد.

تجمع اعتراضی کارگران شرکت تولی پرس در اعتراض به پرداخت نشدن دستمزد

کارگران شرکت تولی پرس

پیش از این کارگران شرکت تولی پرس قزوین در محوطه این کارخانه تجمع اعتراضی برپا کرده بودند. این تجمع در اعتراض به مشخص نبودن وضعیت تولید کارخانه‌ها و دریافت نکردن مطالبات مزدی‌شان بود. نزدیک به ۳۰۰ کارگر تولی پرس قزوین در این تجمع شرکت داشتند. تولی پرس از زیر مجموعه‌های هلدینگ داروگر است.

هلدینگ داروگر از موسسات بزرگ اقتصادی است که ۱۸ شرکت زیرمجموعه آن می‌باشند. شرکت‌های کیوان، ارزش آفرینان، تولید دارو ،یاس خرمشهر، کیمیاگران، هومن شیمی و صنایع بسته‌بندی داروگر و… از زیرمجموعه‌های این هلدینگ محسوب می‌شوند.

بسیاری از کارگران این هلدینگ از جمله کارگران شرکت تولی پرس در چند ماه گذشته دستمزد خود را دریافت نکرده‌اند.

دیرکرد در پرداخت دستمزد، و تهدید به اخراج در صورت اعتراض، استثمار دوچندان کارگران است. کارفرمایان از یک سو با پرداخت دستمزدهای اندک آنها را استثمار می‌کنند. از سوی دیگر با دیرکرد در پرداخت، ارزش دستمزد، کمتر می‌شود. به این صورت، دستمزدی پایین‌تر از آنچه قرار بوده به کارگران پرداخت می‌شود.

سران حکومت با سرقت ثروت‌های عمومی فقر را در جامعه نهادینه کرده‌اند. کارگران اولین قربانیان این چپاول حکومتی هستند. آنها به خوبی می‌دانند، علت فقر کارگران و سایر اقشار مردم، دزدی‌های سران حکومت ولابی‌های تحت حمایت آنها می‌باشد.