افراد جامعه LGBTQ+ همیشه عضو جدایی‌ناپذیر از جامعه بوده‌اند و همواره در طول تاریخ، جنبشهای آزادی‌بخش کوئیر با جنبشهای مطالبه‌محور دیگر از جمله جنبشهای کارگری، جنبش زنان* و معلمان برای دستیابی به آزادی، برابری و حفظ کرامت انسانی همراه بوده است.
جنبشهای کوئیر، جنبشهای کارگری و سایر جنبشهای رهایی بخش، همیشه پیوند جهانی داشته و دارند؛ از خیابان‌های لندن گرفته تا مبارزات این جریان علیه نظام آپارتاید در خیابان‌های ژوهانسبورگ، در آفریقای جنوبی، تا همراهی دانشجویان دگرباش با سایر دانشجویان در اعتراضات سال ۸۸ هجری خورشیدی در ایران و همچنین فعالیت پناهندگان دگرباشی که سابقه مشارکت در جنبش کارگری داشتند که در نهایت به تشکیل نشریه‌های LGBTQ+ مانند هومان انجامید.
اعضای جامعه LGBTQ+ همواره بابت تبعیض سیستماتیک از جانب نظام‌های سیاسی و اجتماعی تمامیت‌خواه، در دهک‌ها و طبقات فرودست جای گرفته‌اند و همواره با خشونت‌های گسترده‌تری در بخش‌های مختلف جامعه مانند محیط‌های آموزشی، محیط کار و مراکز خدمات درمانی از جانب اکثریت سیس‌جندر و هتروسکشوال که منجر به سلب کامل حقوق بشری و شهروندی آن‌ها شده، مواجه بوده‌اند؛ لذا جنبش اعضای جامعه LGBTQ+ نه تنها جنبش تجملاتی اقشار ثروتمند نیست، بلکه جنبش افرادی است که بابت گرایش جنسی و عاطفی و هویت جنسیتی خود مورد تبعیض‌های گسترده‌ای، از جمله تبعیض در کسب درآمد و دسترسی به فرصت‌های شغلی و منابع مالی قرار گرفته است.
امروزه اما، صدای اعضای جامعه LGBTQ+ در طبقه کارگر، در جریان‌های اصلی و وابسته به سازمان‌های LGBTQ+ و هم از جانب جریانات کارگری مورد بی‌توجهی قرار گرفته است، در صورتی که در طول تاریخ بزرگترین دستاوردهای جنبش کوئیر در سطح جهانی از طریق مبارزه با لایه‌های ستم طبقاتی و به چالش کشیدن تبعیض‌ها در محیط کار و ایجاد اتحادیه‌ها به دست آمده است.
از این رو ما، گروهی از افراد جامعه LGBTQ+ ایران، به مناسبت روز جهانی کارگر (در یکم ماه مه، مصادف با یازدهم اردیبهشت سال ۱۴۰۱ هجری خورشیدی) ضمن اعلام تجدید پیمان با جنبشهای آزادی بخش کارگران و معلمان، اعلام می‌کنیم که همراه آن‌ها در مبارزه برای آزادی، عدالت، برابری و حفظ کرامت انسانی هستیم و همچنین خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط اعضای کانون صنفی معلمان ایران، از جمله محمد حبیبی، جعفر ابراهیمی، رسول بداقی و علی اکبر دباغ هستیم.
ما باور داریم که بسیاری از مطالبات جمعی ما که باید به پیروزی منجر شوند، بر اساس حقوق اقتصادی است که ریشه در روابط کارگران و کارفرمایان دارد و همچنان بسیاری از ستیزه‌ها در جامعه علیه افراد LGBTQ+ برای حفظ منافع، قدرت و مالکیت است.
تغییر زمانی اتفاق می‌افتد که چند جبهه متنوع و متحد برای مطالبه در کنار هم بایستند. دست‌آوردها، توسط جامعه بسیج شده و هر پیروزی در نهایت با همین روحیه همبستگی به دست می‌آید.
جنبش رهایی‌بخش کوئیر نیز یک مبارزه کارگری و طبقاتی است.
همچنین خطاب به کارگران جامعه LGBTQ+ و به ویژه کارگرهای جنسی که همواره با تبعیض و خطرات عمده‌ای از جمله تجاوز و قتل رو به رو هستند، می‌گوییم که ما با تبعیض و ستم مضاعفی که علیه شما وجود دارد آشنا هستیم و از این رو روح مبارزه برای دادخواهی، آزادی، عدالت و کرامت انسانی را گرامی داشته و با امید به نابودی ظلم و ستم همیشه در مسیر مبارزه و مطالبات مدنی خود گام برمی‌داریم.
این بیانیه از طرف کنشگران مستقل جامعه LGBTQ+ ایران (لزبین، گی، بایسکشوال، ترنس‌جندر، کوئیر، اینترسکس، Ace / Aro و Questioning و پن‌سکشوال) است و وابستگی‌ای به هیچ سازمانی خاص ندارد.
اسامی امضاءکنندگان:
سایه خجسته، نیما نیا، زینب پیغمبرزاده، ارس شفاخواه، رها غیاثی، طلا رزم‌خواه، ساقی صالحی، ملینا یاجم، بردیا شهبازی، عاطفه گلریز، یاور برادران خسروشاهی، کمند آزاداندیش، کاوه کرمانشاهی، الیاس فردمنش، سمیرا فرزانه، پیشکو زندی
