کارگران پروژه ای خواستار افزایش دستمزد و تغییر نوبت کاری به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت هستند
کارگران پروژه ای پیمانکاری فرجود شاغل در پتروشیمی بوشهر پس از تجمع در برابر دفتر شرکت، دست به اعتصاب زده و به خوابگاه‌ها خود برگشتند. آنها اعلام کردند که چنانچه تا روز ۴ اردیبهشت‌ماه خواسته‌های آنها محقق نشود، از روز دوشنبه ۵ اردیبهشت اقدام به اعتصاب گسترده خواهند کرد. کارگران پروژه ای خواستار افزایش دستمزد و تغییر نوبت کاری به ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت هستند.
در تابستان گذشته بیش از ۱۰۰ هزار تن از کارگران پروژه ای تحت قرارداد شرکتهای پیمانکاری دست به اعتصاب ۳ ماهه زدند. کارگران بیشتر مناطق در این اعتصاب توانستند به قسمتی از خواسته‌های خود برسند. اما شرکتهای پیمانکاری با فسخ قراردادهایی که با کارگران پروژه ای داشتند، بسیاری از مطالبات آنها را بی‌جواب گذاشتند.
- قوانین استثماری حاکم بر شرکتهای پیمانکاری زمینه ساز اعتراضات کارگران است
- تجمع اعتراضی کارگران شرکت نفت و گاز مناطق نفت خیز جنوب
خودداری شرکتهای پیمانکاری از افزایش دستمزد کارگران پروژه ای
بنا به گزارش‌های رسیده از مناطق نفت‌خیز جنوب، بسیاری از شرکت‌ها از اعمال افزایش حقوق مصوب وزارت کار خودداری می‌کنند. طبق اعلام وزارت کار ۵۷ درصد افزایش حقوق برای کارگران ساده بایستی در نظر گرفته شود. همچنین برای سایر سطوح ۳۸ درصد + ۵۱۵ هزار تومان افزایش مقرر گردیده است. از آنجایی که کارگران پروژه ای در ردیف کارگران سایر سطوح یعنی بالاتر از حداقل بگیران هستند. لذا می‌بایست ۴۰ درصد افزایش حقوق برای ۲۰ روز کار بر مبنای حقوق‌های اعلام شده کمپین در سال گذشته از سوی شرکت‌ها اعمال گردد.
عدم اجرای قوانین کار توسط شرکتهای پیمانکاری
شرکتهای پیمانکاری به دلیل دست بازی که حاکمیت به آنها داده است، حتی قوانین مصوب وزارت کار را هم اجرا نمی‌کنند. طرح طبقه‌بندی مشاغل یکی از این قوانین است. شرکتهای پیمانکاری برای ندادن حقوق کارگران پروژه ای هر چند مدت یکبار خود را منحل و یک شرکت جدید تاسیس می‌کنند. به این صورت موقع بستن قرارداد جدید، سابقه چندین ساله کارگران در نظر گرفته نمی‌شود.
واقعیت تلخی که بر صنایع نفت و گاز کشور حاکم است، فقر گسترده کارگران زحمتکش این صنعت است. علت این فقر را باید در بنیان‌های این حکومت که فساد و رانت است، جستجو کرد. فسادی که باعث شده ثروت میلیون دلاری روزانه آن به جیب سران حکومت سرازیر شود. اما چیزی به کارگران و زحمت‌کشانی که آن را تولید کرده‌اند، نمی‌رسد.
