دستفروش ها پیش از این که یک پدیده اجتماعی باشد، یک معضل اقتصادی هستند پرواضح است که تمایل هیچکدام از دستفروش ها به ادامه این کار نیست
در آستانه سال نو مردم در تلاشند که برای خود و خانواده‌شان در حد توان لباس و سایر لوازم نو تهیه کنند. گرانی و تورم، مردم را به ناچار روانه بازار دستفروش ها در خیابان‌ها کرده است. دستفروش‌ها معمولا اجناسی با کیفیت کمتر اما ارزان‌تر به مشتری ارائه می‌دهند. همین موضوع به بازار دستفروش ها بخصوص در آستانه عید رونق دیگری می‌دهد. بسیاری شاید بر این باور باشند که دستفروشان مبلغی برای محل کسب خود پرداخت نمی‌کنند. اما این تصوری غلط است که فکر کنیم آنها درآمد زیادی از این کار دارند.
گزارش‌های میدانی از وضعیت دستفروش‌ها در شهر تهران نشان می‌دهد که برخی از آنها برای فضایی نزدیک به یک متر مربع، ماهانه تا ۶ میلیون تومان اجاره پرداخت می‌کنند. یکی از دستفروش ها در جنوب تهران در مصاحبه با رسانه‌ها گفته است: به کسانی که رئیس صدایشان می‌کنند هفته‌ای ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تومان می‌پردازند. این اجاره در خیابان‌های اصلی بین ۵ تا ۶.۵ میلیون تومان است.
پر واضح است شخصی که او را رئیس صدا می‌زنند از نفرات شهرداری است. دستفروش ها در صورت نپرداختن این حق حساب به ماموران شهرداری، بایستی در انتظار نیروهای سد معبر و برچیده شدن بساطشان باشند.
دستفروش ها نمود بیرونی یک اقتصاد بیمار
دستفروشی پیش از این که یک پدیده اجتماعی باشد یک معضل اقتصادی است. تمایل و خواسته هیچ کدام از دستفروشان ادامه این کار نیست. اما آسیب‌ها و ناهنجاری‌های مختلف بر پیکره جامعه، آنها را به این مسیر سوق داده است.
برخی از دستفروش ها پیش از این کار دیگری داشتند. اما بعد از بیکار شدن، برای تامین معاش خانواده به ناچار مجبور به دستفروشی شده‌اند. مهمترین شاخص این‌کار هم نیاز نداشتن به سرمایه زیاد است. در حال حاضر برای راه‌اندازی یک شغل، نیاز به سرمایه، مجوز و فضای مناسب است که تهیه آن برای بسیاری از مردم امکان‌پذیر نیست.
دیکتاتوری حاکم همواره در هراس از بالا گرفتن اعتراضات دستفروش ها و سایر اقشار کم درآمد جامعه است. به همین منظور تلاش می‌کند، توسط ماموران شهرداری آنها را همواره تحت سرکوب نگه دارد. پرواضح است، این دور کر در اولین اعتراض گسترده شکسته خواهد شد و دستفـروشان نیز مانند سایر اقشار تحت ستم بدنه اصلی اعتراضات را تشکیل خواهند داد.
