خط فقر در کشور از مرز ۱۰ میلیون تومان گذشته است. همچنین ۶۰ درصد مردم زیر خط فقر قرار دارند. دستمزد کارگران کفاف هزینه‌های ۱۰ روز اول ماه را هم نمی‌دهد. افزایش هزینه‌های زندگی، زمینه کاهش سلامت خانواده های کارگری را فراهم کرده است. در این خانواده‌ها اولویت با نیازهای اولیه مانند غذا، مسکن و پوشاک است. هزینه سلامت خانواده های کارگری اصلا به رسمیت شناخته نمی‌شود. مردان کارگر بخصوص اگر بیمه نباشند، اولویت هزینه بهداشت را به افراد خانواده می‌دهند و خود از آن چشم‌پوشی می‌کنند. این موضوع در شیوع کرونا ضریب بیشتری خورده است.

آمار بیماری‌های غیرواگیر و مرگ و میر ناشی از آن نشان می‌دهد، در خانواده‌های کارگری بیشترین قربانیان مردان هستند. به گفته مدیر اورژانس بیمارستان سینا عمده قربانیان حوادث در اورژانس را نیز مردان تشکیل می‌دهند.

• تاثیر کرونا بر زندگی و معیشت کارگران
• فراموش شدن سلامتی کارگران در هزار توی مشکلات آنها توسط حاکمیت

عدم دسترسی خانواده‌های کارگری به خدمات کامل درمانی

در اغلب خانواده‌های کارگری بار اصلی اقتصاد بر عهده مردان است به همان میزان هم سلامت آنها در معرض خطر قرار دارد. بسیاری از بیماری‌های ناشی از کار قابل پیشگیری است. شرایط کاری در کارگاه بسیار سخت است. مشکلات ناشی از نور کم، سروصدای زیاد و ضایعات ریوی و پوستی ناشی از مجاورت با مواد شیمایی، از سلامتی کارگران می‌کاهد. آنها نیاز به رسیدگی بهداشتی بیشتری دارند. اما بدلیل اولویت بندی هزینه‌های اقتصادی، آخرین اولویت به بهداشت و درمان خواهد رسید.

یک نمونه آن سلامت دهان و دندان است که در هزینه‌های سلامت خانواده های کارگری جایی ندارد. خدمات درمانی تنها هزینه کشیدن دندان را تقبل می‌کند و سایر هزینه‌ها حتی عصب‌کشی دندان جز خدمات آنها نمی‌باشد. این موضوع موجب افزایش بیمار‌های دهان و دندان درخانواده‌های کارگری شده است. این بیماری‌ها در نهایت راه به بیماری‌های قلبی و عروقی می‌برد.

رابطه فقر و سلامت خانواده های کارگری

دکتر کرمانپور به رابطه فقر و سلامت خانواده های کارگری پرداخته و تصریح می‌کند:

«این یک اصل اثبات شده است که فقر ارتباط مستقیمی با سلامت دارد. کشور‌هایی که در آن خانواده‌ها به لحاظ درآمدی نرمال محسوب می‌شوند کشور‌های سالم‌تری به لحاظ روانی و جسمی هستند. اما کشوری مانند کشور ما متأسفانه در جایگاه پایین‌تری قرار دارد.»

سلامت خانواده های کارگری با افزایش تورم و گرانی رو به افول نهاده و در حال حاضر وضعیت وخیمی دارد. سران حکومت کارگران را وسیله رسیدن خود به ثروت بیشتر می‌دانند. آنها هیچگاه به سلامت خانواده های کارگری توجهی ندارند. بهمین دلیل وضعیت بهداشتی این خانواده‌ها در حد صفر است. این موضوع زمینه را برای اعتراضات کارگری بیشتر فراهم می‌کند. کارگران به‌خوبی می‌دانند، تنها با اعتراض است که می‌توانند قسمتی از حق خود را از سران حکومت، وصول کنند.