کارگران مجتمع «فولاد بوتیا ایرانیان» در کرمان نسبت به تبعیض حقوقی اعتراض داشته و خواستار افزایش حقوق‌های خود هستند. همچنین کارگران شهرستان پاکدشت از ۱۸سال بلاتکلیفی برای ساخت مسکن بر روی زمین های خود خبر دادند. از سویی دیگر کارکنان خیریه توان‌بخشی امام علی در ازگل تهران از پررداخت نشدن معوقات مزدی و مطالبات کارگری خود به دلیل تغییر کارفرما خبر داده و اعلام کردند، علاوه بر عدم پرداخت معوقات، حقوق ها کاهش و قراردادهای ما با مداد نوشته شده است. در خبری دیگر کارگران شهرداری شوش در استان خوزستان اعلام کردند حدود یک تا دو ماه از حقوق خود را از شهرداری این شهرستان طلبکارند. همچنین اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق (کلاه زردها) در انتظار افزایش دستمزد خود هستند. معلمان بازنشسته مدارس استثنایی نیز از تعویق در پرداخت ۵ ماهه حقوق خود خبر دادند.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از ایلنا، کارگران مجتمع فولاد بوتیا ایرانیان در کرمان به تبعیض در حقوق و مزایای دریافتی خود اعتراض دارند. آنها می‌گویند: حدود ۵ سال است مسئولان وعده افزایش حقوق می‌دهند اما هنوز هیچ اقدام خاصی در این خصوص انجام نشده است.
یکی از کارگران می‌گوید: در ابتدا قول دادند که اگر خط تولید در مجتمع فولاد بوتیا ایرانیان راه‌اندازی شود، حقوق‌ها نیز افزایش پیدا می‌کند که عملی نشد.
این کارگر خواسته‌ی همکاران خود را همسان‌سازی حقوق و دستمزد می‌داند و می‌گوید: درست نیست برای کار یکسان در یک منطقه یکسان، دستمزدها متفاوت باشد؛ ما درخواست داریم حقوق و دستمزد کارگران مجتمع فولاد بوتیا ایرانیان همانند کارگران زرند و سیرجان که زیرمجموعه شرکت میدکو هستند، یکسان باشد و تبعیض مزدی از میان برداشته شود.
او می‌گوید: در پیگیری مطالبات ما مدیرعامل شرکت بوتیای ایرانیان با شماری از نمایندگان کارگری این مجتمع جلسه‌ای برگزار کرد اما هنوز به جواب قانع‌کننده‌ای دست پیدا نکرده‌ایم.
بلاتکلیفی ۱۸ ساله کارگران شهرستان پاکدشت برای ساخت مسکن
به گزارش ایلنا، ۱۸ سالِ پیش که قیمت سکه کمتر از ۱۰۰ هزار تومان بود و قیمت دلار کمتر از هزار تومان، اتحادیه تعاونی‌های مسکن کارگران پاکدشت بالای ۹۰ هکتار زمین خرید تا برای اعضای خود که بیشتر از کارگران بودند، خانه تهیه کند.
بر اساس این گزارش، هر از چندگاهی برای اعتراض به ۱۸سال بلاتکلیفی جمع می‌شوند؛ می‌گویند «۱۸ سال پیش به امیدِ خانه‌دار شدن یک قطعه زمین در پاکدشت خریدیم اما خانه‌دار که نشدیم هیچ، سرمایه‌مان هم به باد رفت. الان فقط یک سندِ تک برگ داریم…»
۱۸ سالِ پیش که قیمت سکه کمتر از ۱۰۰ هزار تومان بود و قیمت دلار کمتر از هزار تومان، زمانی که خانه‌دار شدن برای کارگران هنوز به رویایی دست‌نیافتنی تبدیل نشده بود و با پس‌انداز و وام و قرض می‌توانستند خانه‌ای هرچند کوچک برای خود بخرند، اتحادیه تعاونی‌های مسکن کارگران پاکدشت بالای ۹۰هکتار زمین خرید تا برای اعضای خود که بیشتر از کارگران بودند، خانه تهیه کند.
کارگران هر چه پس‌انداز داشتند، فروختند تا عضو اتحادیه شوند و صاحب زمین؛ «فکر می‌کردم زمین که بخرم دیگر تمام است؛ صاحبخانه می‌شوم. نمی‌دانستم بعد از ۱۸ سال باید با زن و بچه مقابل ریاست‌جمهوری و وزارت راه و مجلس و اتحادیه جمع شویم و فریاد بزنیم که اجازه بدهند روی زمین‌هایمان خانه بسازیم! هرچه فریاد می‌زنیم هم دستمان به جایی نمی‌رسد. به کدام مسئول بگوییم که ما آن زمان برای خرید این قطعه زمین هرچه داشتیم و نداشتیم را گذاشتیم…»؛ اینها را یکی از صاحبان قطعه زمین‌های پاکدشت به ما می‌گوید؛ او کارگر کوره‌پزخانه است.
برخی از کارگران زمین‌ها را به قیمت ناچیز واگذار کردند. یکی از این کارگران می‌گوید: «کارگر هستم، نه سرمایه‌دار که زمین بخرم و یک گوشه رها کنم تا گران شود. روزی که این زمین را خریدم، طلاهای همسرم را فروختم و از هرکس که می‌توانستم قرض کردم… می‌گفتم اول زمین را بخرم بعد به مرور می‌سازم و خانه‌دار می‌شوم. حالا می‌گویند کارشکنی می‌کنند و نمی‌گذارند ساخت و ساز انجام شود.»
سلیمان لرنی (عضو هیات مدیره اتحادیه تعاونی مسکن کارگری) در پاسخ به این سوال می‌گوید: از سال ۸۲ که این زمین‌ها به اتحادیه‌ی شرکت‌های تعاونی مسکن فروخته شد، پیگیری‌های لازم برای ساخت مسکن آغاز شد اما وقتی پای راه و شهرسازی به کمیسیون ماده ۵ باز شد به شکل‌های مختلف مانع‌تراشی شد تا ساخت‌وساز صورت نگیرد.
به گفته‌ی لرنی؛ استعلام‌هایی که از اتحادیه میخواستند ارتباط چندانی به کار آنها نداشت و آنها سال‌ها پیگیرِ گرفتنِ مجوز و استعلام‌هایی بودند که راه و شهرسازی به آنها تحمیل کرده بود.
رئیس هیأت مدیره اتحادیه تعاونی مسکن پاکدشت از مسیرِ ۱۸ساله‌ای می‌گوید که اتحادیه برای گرفتنِ مجوز ساخت‌وساز طی کرده است: بارها با مسئولان مختلف جلسه‌داشتیم؛ در دولت قبل دو بار با آقای آخوندی و آقای اسلامی، وزاری راه و شهرسازی دیدار کردیم، و بارها با فرماندار و نمایندگان مجلس به جلسه رفتیم. در آخرین جلسه‌ای هم که با معاون وزیرِ دولت قبل داشتیم به ما گفتند اگر رأی هیأت هفت نفره را بگیرید کار تمام می‌شود و مجوز ساخت‌وساز می‌گیرید. ما بعد از حدود دو سال رفت و آمد به دادگاه توانستیم هم رأی بدوی و هم تجدیدنظر را بگیریم و ثابت کنیم که زمین‌ها دوات نیستند اما بعد از گرفتنِ این رأی نه تنها مجوز ندادند، بلکه بحث ماده‌ی ۶۴ قانون حفاظت و بهره‌برداری از جنگل‌ها و مراتع را مطرح کردند.
به گفته‌ی لرنی؛ اسناد و مدارک اتحادیه کامل است و طبق این اسناد زمین‌های اتحادیه از همان ابتدا مالک داشته و خریداری شده و زمینی نبوده که توسط منابع طبیعی در اختیار کشاورز یا دامدار گذاشته شود.
رئیس هیأت مدیره اتحادیه تعاونی مسکن پاکدشت معتقد است؛ مراحلی که آنها در طول این سال‌ها طی کرده‌اند اصلا نیاز نبوده و به نوعی سنگ‌اندازی مقابل اتحادیه و کارگران است تا نتوانند ساخت‌وساز را آغاز کنند.
لرنی می‌گوید: بعد از اینکه ما همه‌ی این مسیرها را گذراندیم و از سد هیأت نظارت ماده ۳۳ نیز گذشتیم، حالا مجددا موضوع محیط زیست را مطرح کرده‌اند در صورتیکه ما مجوز محیط زیست هم داریم. به هر حال به ما گفته‌اند مجوز محیط زیست خود را به‌روز کنید و ما هم در حال پیگیریِ این موضوع هستیم.
به گفته‌ی رئیس هیأت مدیره اتحادیه تعاونی مسکن پاکدشت؛ پیگیری‌های ۱۸ساله نشان می‌دهد بعد از گذراندنِ هر مرحله، مسئولانِ مربوطه مرحله‌ی دیگری پیش روی آنها می‌گذارند تا مجوزِ ساخت‌وساز به دست آنها نرسد.
در طول این ۱۸ سال خیلی‌ها ناامیدانه قیدِ زمین‌هایشان را زدند و آن را با قیمت ارزان فروختند. آنها احتمالا به قدرتِ دستهای پشتِ پرده برای جلوگیری از صدور مجوزِ ساخت‌وساز، بیشتر از قدرتِ رایزنی و توان پیگیریِ اتحادیه ایمان داشتند. برخی هم قبل از آنکه کلید خانه‌ها به دست‌شان برسد، قید دنیا را زدند و رفتند. تعدادی از کارگران اما همه جوره ایستاده‌اند تا به حق‌شان برسند. آنها که ۱۸ سالِ پیش تمامِ سرمایه‌ی خود را به یک قطعه زمینِ تبدیل کردند و الان چاره‌ای جز امیدواری ندارند. یکی از کارگرها می‌گوید: «کارد به استخوان‌مان رسیده؛ دیگر از هیچ چیز و هیچ‌کس نمی‌ترسیم. هر جا که بگویند برای اعتراض جمع می‌شویم. این تنها و آخرین امیدمان برای صاحبخانه شدن است…»
معوقات مزدی کارکنان توان‌بخشی امام علی در ازگل
مدیریت خیریه‌های این‌چنینی توسط بهزیستی مشخص می‌شود و بر مبنای اطلاعات به دست آورده، تا کنون دست‌کم دو بار مدیریت خیریه توسط بهزیستی تغییر کرده است. در دوره مدیریت قبلی، خیریه در اختیار مجموعه‌ای به نام نیک آفرینان غدیر بود که بر مبنای گفته کارکنان خیریه، حقوق و مزایای آنها درست پرداخت نمی‌شده است. ظاهرا انتقادها افزایش می‌یابد و بالاخره در اواخر خردادماه بهزیستی خیریه از مدیریت قبلی گرفته می‌شود و به مدیریت جدید سپرده می‌شود.
یکی از کارکنان خیریه می‌گوید: در این چهارماه حقوق کارکنان به درستی پرداخت نشده و اکنون هر پرسنل نزدیک به ۴ میلیون تومان طلب دارد که برای ما رقم قابل توجهی است. او توضیح می‌دهد که علاوه بر حقوق معوقه مشخص نیست که عیدی این چهار ماه در دوره جدید و سه ماه قبل مربوط به دوره مدیریت قدیمی (یعنی در مجموع ۷ ماه) قرار است کی پرداخت شود. تا این لحظه که بهزیستی از پرداخت معوقات پرسنل سرباز زده و آنها را به مدیریت جدید ارجاع داده است.
این پرسنل خیریه امام علی در ازگل می‌گوید: در این چند سال هر برخوردی که خواستند با ما داشتند. حتی خود بهزیستی همواره برای خطاب قرار دادن کارکنان از عبارت «مددجویان» استفاده می‌کند و هیچگاه نمی‌گویند پرسنل ما، این یعنی ما پرسنل رها شده در این مرکز هستیم.
او می‌گوید: در این مدت نه حق شب‌کاری‌های ما را دادند و نه پاداش و سنوات. مثلا سه سال معوقه را به صورت خرد ۱۲۰۰ تومان پرداخت می‌کردند. بهزیستی در خردادماه مجموعه مدیریت قدیمی را با دلایلی مانند تغییر سیاست‌ها و تغییر روسا برکنار کردند؛ این اقدام در حالی انجام شده بود که آنها بدون اینکه حقوق ما را پرداخت کنند، برکنار شده بودند و ما طلب زیادی از آنها داشتیم. حقوق خرداد ماه ما را پرداخت نکردند. اینها همه در شرایطی بود که بهزیستی حقوق ما را کم کرد و به حقوق پایه تامین اجتماعی تقلیل داد، یعنی از ۳ میلیون و ۳۰۰ به ۲ میلیون ۶۰۰ هزار تومان رساند. هرچقدر اعتراض کردیم پاسخی نگرفتیم و گفتند بگذارید شما را به گروه بعدی واگذار کنیم ان‌شاءالله حقوق شما را زیاد می‌کنند.
او با بیان اینکه بهزیستی مسئولیت این خیریه را از تیر ماه تا اواسط آبان ماه در اختیار داشته و حاضر به پرداخت حقوق و عیدی ما نیست، یادآور شد: هربار اعتراض می‌کنیم و صحبت می‌کنیم بهزیستی شمیرانات وعده می‌دهد که درست می‌شود. نامه زدیم و اعتراض کردیم، گفتند گروه جدید باید این معوقه را به شما پرداخت کند و به گروه جدید می‌گوییم. این در حالی است که گروه جدید می‌گویند در قرارداد ما چنین موضوعی نیامده و ما فقط اعلام کردیم قبوض معوقه را پرداخت می‌کنیم.
این پرسنل خیریه امام علی در ازگل می‌گوید: ما ۱۲۰ – ۱۳۰ پرسنل هستیم که تقریبا همه چنین مشکلاتی دارند. عمده افرادی که اینجا مشغول به کار هستیم، سرپرست خانوار هستیم و هزار و یک مشکل و گرفتاری داریم. همه ما حدودا ۸۰۰ تومان از حقوقمان کم شده و گروه جدید پیمانکار نیز پایه حقوق را با ۲۷۰۰ میلیون تومان بسته است. بهزیستی هیچ اهمیتی به ما نمی‌دهند، ما اینجا زندگی و وقتمان را پای بچه‌های معلول گذاشته‌ایم و حالا بهزیستی نمی‌خواهد پول ما را بدهد. ما برای مشکلاتی که با غدیر داشتیم وکیل گرفتیم که پیگیر حق و حقوق ما باشند.
او با بیان اینکه مشکل ما بهزیستی است، یادآور شد: وقتی داشتند خیریه را واگذار می‌کردند گفتیم حق و حقوق ما چه می‌شود و سازمان بهزیستی گفت نگران نباشید پرداخت می‌شود. ولی حالا ما را پاسکاری می‌کنند. گروه جدید دو ماه است که اینجا را در اختیار دارد و عملا از عیدی و پاداش چیزی نمی‌ماند. ما سه ماه عیدی خود را از غدیر و ۴ ماه از بهزیستی می‌خواهیم. پس چه فرقی میان بهزیستی و پیمانکار است؟
این پرسنل خیریه امام علی می‌گوید: ما اینقدر برایشان بی‌اهمیت هستیم که در دوره جدید حتی رقم قراردادهای ما را با مداد نوشته‌اند و این یعنی ما کمترین امنیتی نداریم. بهزیستی هم به این موارد رسیدگی نمی‌کند.
در تماسی که با تقوی مدیرعامل جدید خیریه امام علی ازگل داشتیم، او به حواشی پاسخ داد و مدعی شد: طلبی که این پرسنل دارند، اساسا ربطی به ما ندارد اما ما بر حسب اخلاق در حال پیگیری معوقات این کارکنان از بهزیستی هستیم. به لحاظ قانونی من مستاجر جدید هستم و مستاجر قبلی باید مشکلش را با صاحبخانه حل کند، اگرچه که ما همچنان درحال پیگیری هستیم. در دوره ما که از آبان ما روی کار آمدیم، تاکنون نه یک ریال معوق داشتیم و نه اجحاف.
از تقوی پرسیدیم اگر شما در حال حل مشکل پرسنل هستید، چگونه است که قرارداد آنها را با مداد می‌نویسید؟ او ادعا کرد: قرارداد‌ها طبق قانون کار است و قانون نمی‌گذارد قرارداد و رقمی جابجا شود. چون تعداد پرسنل زیاد بود و برای اینکه بتوانیم عدد نهایی را با هم ببندیم و چون هر کدام بخش‌بندی‌های مشخص و خاص خود را دارد، باید مجدد امضا شود و آن در واقع یک پیش‌نویس برای قرار داد اصلی است. قانون کار مشخص است و ربطی هم ندارد با مداد نوشته شود یا با ماژیک. ما حقوق و قرارداد‌ها را براساس قانون کار نوشته و پرداخت می‌کنیم.
معوقات مزدی کارگران شهرداری شوش
به گزارش ایلنا، کارگران شهرداری شوش از دریافت معادل یک ماه از معوقات مزدی خود خبر دادند.
این کارگران درباره سرنوشت دیگر مطالبات خود می‌گویند: در حال حاضر به غیر از یک ماه معوقات مزدی پرداخت شده که مربوط به حقوق آبان ماه کارکنان اداری و واحد عمران و زیربنایی و حقوق آذر ماه کارگران خدماتی و فضای سبز می‌شود، حدود یک تا دو ماه دیگر طلبکاریم.
کارگران شهرداری شوش که شمار آنها به حدود ۴۰۰ نفر می‌رسد، می‌گویند: علاوه بر دستمزد پرداخت نشده، مزایای مزدی معوق نیز داریم و همچنین نگران افزایش مطالباتمان در ماه‌های آینده هستیم. مدیریت شهری شوش هنوز تمهیدات قابل قبولی برای پرداخت عیدی، پاداش و سنوات کارگران در آستانه سال نو انجام نداده و دلیل وی کمبود منابع مالی در شهرداری است.
آنها با اشاره به اینکه اتکای درآمدهای شهر بر عوارض ساخت و ساز است، در ادامه می‌گویند: اکنون شهر شوش همانند اغلب شهرهای استان خوزستان به دلیل رکود در بازار مسکن با مشکل روبروست و توان پاسخ به طلبکاران مالی خود به ویژه کارگران شاغل در شهرداری را ندارد.
کارگران شهرداری شوش با بیان اینکه بخش زیادی از مشکلات مالی شهرداری به موقع پرداخت نشدن ارزش افزوده برمی‌گردد، در ادامه می‌افزایند: اگر مالیات ارزش افزوده و سایر منابع مالی شهرداری به موقع و به اندازه کافی به شهرداری پرداخت شود، ما کارگران شهرداری شوش معوقات مزدی نخواهیم داشت.
اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق (کلاه زردها) در انتظار افزایش دستمزد
به گزارش ایلنا، اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق در انتظار افزایش دستمزدهایشان هستند.
نمایندگان جامعه اپراتورها از انتظار برای افزایش دستمزد تا قبل از پایان سال خبر دادند و گفت: مدرک، تخصص و میزان سابقه کار اپراتورها در دستمزد دریافتی هیچ تاثیری ندارد؛ در واقع نظام طبقه‌بندی صحیح و عادلانه اجرا نمی‌شود؛ انتظار داریم نسبت به اصلاح طرح طبقه‌بندی براساس پیشنهادات نمایندگان اپراتورها اقدام شود.
به گفته‌ی نمایندگان اپراتورهای پست‌های فشار قوی، سازمان توانیر و وزارت نیرو با اصلاح طرح طبقه‌بندی موافقت کرده‌اند، اما برخی مقامات در دولت اجازه این کار را به بهانه بار مالی و اعتبار مورد نیاز نمی‌دهند.
اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق بعد از سال‌ها انتظار، قرارداد دائم شدند؛ حالا در انتظار افزایش دستمزد هستند و می‌گویند: دستمزد یک کارشناس ارشد با دستمزد یک اپراتور دیپلمه هیچ فرقی ندارد!
معوقات مزدی معلمان بازنشسته مدارس استثنایی
به گزارش تسنیم، معلمان مدارس استثنایی که وظیفه مهم آموزش گروه‌های مختلف دانش‌آموزان آسیب‌دیده جسمی و ذهنی را بر عهده دارند، با سختی‌های کار خاص خود مواجه هستند.
پیش از این سید جواد حسینی رئیس وقت سازمان آموزش و پرورش استثنایی از تلاش برای مستثنی کردن معلمان این حوزه از قانون جامع خدمات کشوری گفته و درباره دلیل آن شرح داده بود: پیش از سال ۱۳۸۰ که قانون مدیریت خدمات کشوری وجود نداشت، معلمان مدارس استثنایی ۵۰ درصد مزایای بیشتری داشتند اما این قانون مزایا را یکسان‌سازی کرد.
هم‌اکنون تعدادی از معلمان مدارس استثنایی که امسال بازنشسته شدند از عدم دریافت حقوق بازنشستگی خود از مهر امسال تا به امروز خبر می‌دهند.
این مشکل را از امور اداری وزارت آموزش و پرورش و سازمان آموزش و پرورش استثنایی پیگیری و دلیل بروز این مشکل، عدم واریز به موقع سنوات ارفاقی این معلمان از سوی آموزش و پرورش استان‌ها به حساب سازمان بازنشستگی است، از آنجایی که سنوات ارفاقی و کسورات به موقع پرداخت نشده، مشمول دیون و جریمه دیرکرد خورده است و به دلیل آنکه به نرخ روز حساب می‌شود طبیعتا رقم آن درشت است.
