شرکت‌های پیمانکاری برای کسب سود بیشتر امکانات ایمنی به کارگران سیمبان را کاهش می‌دهند
سونامی مرگ کارگران سیمبان شرکت توانیر را فرا گرفته است. از ابتدای تیرماه، ۷ تن از کارگران سیمبان بدلیل برق‌گرفتگی کشته شده‌اند. این حوادث در شهرهای مختلف از جمله تهران، قائمشهر، بابل، گلگیر و … بوده است.
کارگران سیمبان بدلیل مواجه بودن با خطرات برق‌گرفتگی، کار در بلندی و هوای نامناسب مشمول قانون سختی کار می‌باشند. همچنین سیمبان‌ها بایستی حتما دوره کارآموزی را گذرانده و مدرک آن را گرفته باشند. داشتن دستکش، لباس و کلاه ایمنی در حین کار الزامی است.
شرکت‌های پیمانکاری و استثمار بیشتر کارگران سیمبان
مشکلات کارگران شرکت توزیع برق از مصوبه مجلس در سال ۸۴ شروع شد. در این مصوبه تامین نیروی انسانی شرکت توزیع برق به بخش خصوصی واگذار شد. ورود پیمانکاران واسطه و عقد قراردادهای غیرمستقیم از ضربات کاری به این کارگران است.
کارگران در شرکت‌های خصوصی از امنیت شغلی برخوردار نیستند. همه آنها با وجود اضافه کاری‌های طولانی و شرایط سخت کاری دستمزد ناچیزی دریافت می‌کنند. صاحبان شرکت‌های خصوصی آقازاده‌ها و یا مدیران سابق شرکت توانیر می‌باشند. آنها برای کسب سود بیشتر حتی حداقل‌های ایمنی و بهداشت کار را رعایت نمی‌کنند. تمام تلاش این شرکت‌ها کاستن از هزینه تولید است. کاهش هزینه تولید به معنی کاهش هزینه ایمنی و بازی با جان کارگران است. به این صورت کارگران از حداقل‌های ایمنی در حین کار محروم هستند. شاهد این ادعا هم مرگ کارگران سیمبان در شرایطی است که با داشتن حداقل‌های ایمنی، قابل پیشگیری می‌باشد.
آیین‌نامه‌هایی که به فراموشی سپرده شده است
«آیین‌نامه ایمنی کار روی خطوط و تجهیزات برق‌دار» سال‌ها است که برای حفاظت کارگران سیمبان تبیین شده است. در ماده ۷ این آیین‌نامه بر لزوم مجهز بودن به ابزار مناسب و عایق‌دار حین کار با تجهیزات برق‌دار تاکید شده است. این ماده و مواد بسیاری در راستای حفاظت از جان کارگران تدوین شده است. اما همه آنها بدلیل رانت و لابی حاکم بر بوروکراسی کشور نادیده گرفته می‌شود. بسیاری از شرکت‌ها حداقل‌های الزامات ایمنی را هم برای کارگران فراهم نمی‌کنند. سازمان‌های نظارتی هم عملا با اخذ رشوه و رانت در مقابل پایمال شدن حقوق کارگران سکوت اختیار می‌کنند.
کار سیمبانی در جهان از شغل‌های سخت و زیان‌آور محسوب می‌شود
با وجودی که کار سیمبانی بدلیل مجاورت با برق فشار قوی در اکثر نقاط جهان در دسته‌بندی شغل‌های سخت و زیان‌آور است. اما وزارت کار هیچ اقدامی در جهت به رسمیت شناختن آنها تحت پوشش شغل‌های سخت و زیان‌آور انجام نداده است. متاسفانه در هزار توی رانت و چپاول در این نظام تلاش‌های کارگران سیمبان تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده است. مهم‌ترین علت هم نداشتن تشکل مستقل برای پیگیری مطالبات آنها است.
ضایع شدن حقوق کارگران سیمبان بدلیل نداشتن تشکل مستقل
کارگران سیمبان هم مانند سایر کارگران شرکتی بدلیل نبود قانونی که از آنها حمایت کند تحت استثمار شدید قرار دارند. مرگ خاموش و بی‌صدای آنها در این روزها، در شبکه‌های اجتماعی منعکس شده است. کسب سود بیشتر توسط صاحبان شرکت‌ها به بهای جان کارگران سیمبان تمام می‌شود.
ادامه این مسیر به چالشی برای حاکمیت تبدیل خواهد شد. کارگران شرکتی صنایع نفت با اعتصاب خود توانستند قسمتی از حقوق پایمال شده خود را بدست بیاورند. کارگران شرکتی توزیع برق هم باید با اتحاد و همبستگی درجهت احقاق حقوق پایمال شده‌شان اقدام کنند.
