موج حمایت از اعتصاب کارگران صنایع نفت و پتروشیمی همچنان ادامه دارد
اعتصاب کارگران صنایع نفت و پتروشیمی برای افزایش دستمزدها و به رسمیت شناخته شدن روزهای کاری ادامه دارد. این اعتصاب از روز ۲۹ خرداد۱۴۰۰ آغاز شده و در حال گسترش به تمام نقاط کشور است.
موج همبستگی با اعتصاب کارگران صنایع نفت و پتروشیمی در حال گسترش است. شواری بازنشستگان ایران طی بیانیه‌ای حمایت خود از این اعتصاب را اعلام کرد.
بیانیه حمایت شورای بازنشستگان ایران از اعتصاب کارگران صنایع نفت و پتروشیمی
در این بیانیه آمده است:
موج جدید و گسترده مطالبات کارگران شرکت‌های پیمانکاری در حوزه نفت و گاز و پتروشیمی یکبار دیگر صحنه اقتصاد و سیاست ایران را تحت الشعاع قرار داده است.
کارگران پالایشگاه‌‌ها، پتروشیمی‌ها، نیروگا‌ه‌‌ها و سکوهای نفتی در ایران، یکی پس از دیگری و در همبستگی با هم دست از کار می‌کشند تا به خواسته‌های خود برسند.
بیش از دو دهه از فرایند استثمار شدید در حوزه اقتصاد اصلی و پایه ایران یعنی نفت و گاز و پتروشیمی می‌گذرد تا جایی که زندگی معیشتی و اجتماعی کارگران قراردادی این حوزه مهم را غیرقابل تحمل کرده است.
از اواسط دهه ۷۰ سیاست بازار آزاد با رویکرد برون سپاری فعالیت‌هائی که تا آن زمان به ثبات نسبی و امنیت شغلی معروف و شهره بودند، زندگی و موقعیت کارگران را به نابودی کشانده است. شرکت‌های رنگارنگ از پیمانکاران ریز و درشت که با ولع بسیاری با تحمیل بیشترین درجه استثمار و بالاترین نرخ سود و بهره‌وری به بهشت برینی دست پیدا کردند.
رانت و رابطه و باند و رشوه به حوزه فعالیت‌های نفت و گاز و پتروشیمی سرازیر شد و خانواده‌های کارگری، دستخوش تلاطمات ناشی از بی‌ثباتی ، پراکندگی و بی‌قدرتی شدند.
این سیاست کلان حکومتی در دوران پساسرکوب دهه ۶۰، موسوم به دوران سازندگی بر بستر فقدان تشکلات مستقل کارگران، دوران ویرانی و فلاکتی بی‌سابقه از بهره‌کشی و محرومیت و تبعیض را بر بخش مهمی از طبقه کارگر تحمیل کرده و با تدوین قوانین من درآوردی ویژه اقتصادی خارج از شمولیت قانون حداقلی کار و با پشتوانه آشکار نیروهای امنیتی ـ قضائی، شرایطی از بی‌حقوقی، تبعیض عمیق با همکاران رسمی و بی‌قدرتی محض را به این بخش از کارگران تحمیل کردند.
از اوائل دهه ۹۰ در مناطق جنوبی کشور، کارگران شرکت‌های پیمانکاری (با ماهیت مشاغل دائم و غیرپروژه ای) و عمدتا در حوزه عملیات تعمیر و نگهداری، علیه تبعیض و علیه شرکت‌های واسطه پیمانکاری، مبارزات گسترده و متحدانه‌ای برای لغو این شرکت‌ها و عقد قرارداد مستقیم با مراکز وزارت نفت را آغاز کردند تا بالاخره در مقیاس بزرگی موفق شدند با کارفرمایان اصلی وزارت نفت قرارداد مستقیم منعقد و به زندگی معیشتی خود ثبات بهتری بدهند. این یک پیروزی بزرگ در آن دوران بود.
ویژگی کنونی مطالبات سراسری کارگران شرکت‌های پیمانکاری تحت عنوان کمپین اعتراضی ۱۴۰۰ که تاکنون بیش از ۴۰ مرکز نفتی و موسسات وابسته به این وزارتخانه را در بر گرفته، این است که بر متن یک فشار معیشتی عمومی، بحران بیکاری، فساد اقتصادی و بی‌پناهی سلامت مردم در مقابل ویروس کرونا و نارضایتی اجتماعی بی‌سابقه‌ای که جامعه را به مرز تعیین تکلیف کشانده، صورت گرفته و فضای اقتصادی ـ سیاسی را تحت تاثیر قرارداده است.
محورهای اصلی مطالبات در کمپین ۱۴۰۰:
«افزایش دستمزد مطابق با هزینه‌های واقعی زندگی، لغو قراردادهای موقت، حذف شرکت‌های پیمانکاری و عقد قراردادهای دائم، رفع تبعیض با همکاران رسمی، برقراری روزهای کار ـ استراحت (۲۰ روزکار، ۱۰ روزاستراحت درماه در شرکت‌های پروژه‌ای)، دریافت بموقع حقوق و مزایا بدون تاخیر و حق ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری است.
شورای بازنشستگان ایران از خواسته‌ها و مطالبات به حق و انباشته شده کارگران نفت و گاز و پتروشیمی و موسسات وابسته قویا حمایت کرده و به صف همبستگی متحدانه کارگری می‌پیوندد.
شورای بازنشستگان ایران
ادامه حمایت و همبستگی با اعتصاب کارگران صنایع نفت و پتروشیمی
موج همبستگی با اعتصاب کارگران صنایع نفت و پتروشیمی در حال گسترش است. پیش از این سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، کنفدراسیون جهانی پتروشیمی اینداستریال، معلمان شاغل و بازنشسته از این اعتصاب حمایت کرده بودند.
