روز کارگر و عید کارگران روزی است که از حکومت جنایتکار آخوندی اثری نباشد
دو روز دیگر عید جهانی کارگران است. در سالروز عید جهانی کارگران لختی در وضعیت کارگران ایران درنگ کنیم:
بعد از گذشت ۴۲سال از حضور حکومت دینی سرنوشت کارگران ایران هزار بار اسفناکتر از قبل شده است.
آن دجالی که در روز کارگر برای اینکه قیمتی در راه حقوق کارگران ندهد از جیب خدا خرج کرد و گفت: خدا هم کارگر است امروز دنباله اش هستی کارگران را غارت کرده است.
به این عکس نگاه کنید
این پیرمرد را به اتهام سرقت ۱۷۰۰ تومان دستگیر کرده به دادسرا آورده بودند.
جرمش این بود که با سیخ از صندوق صدقات کمیته امداد، پول در آورده بود.
بازپرس می پرسید: ضامن داری؟!
پیرمرد فقط نگاه می کرد.
غیر از سالهای تحریم در این چهل و دو سال سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار فقط از محل صادرات نفتی عاید حکومت شده.
این مبلغ میتوانست صرف بهبود زندگی کارگران و زحمتکشان و صرف آبادانی و رفاه و آموزش و پرورش و صرف زیرساختها شود. اما تماما صرف تروریسم شد.
کاش فقط این بود. مافیای حاکم بر ایران، برای تأمین هزینههای سرکوب و تروریسم خود، بیشازپیش دست در جیب مردم کرده و سفرهٔ آنها را روزبهروز کوچکتر نمود.
چاپ اسکناس بدون پشتوانه و افزودن به نقدینگی، تأثیر مستقیم خود را بهخصوص روی زندگی کارگران گذاشته است.
این تأثیر را در شعارهای اعتراضی این قشر و سایر اقشار کمدرآمد و بیدرآمد میهنمان روزانه میشنویم:
«حقوق ما ریالیه، هزینهها دلاریه»
در این شعار ساده واقعیتی بزرگ نهفته است. بنا بر گزارش روزنامه حکومتی شرق ۳خرداد۹۹، حجم نقدینگی در سال۹۳ کمی بیشتر از ۷۸۲هزار میلیارد تومان بوده.
و بانک مرکزی هم این آمار را در پایان خرداد ۹۹ به ۲۶۵۱ تریلیون برآورد کرده است.
روز کارگر و عید کارگران روزی است که از حکومت جنایتکار آخوندی اثری نباشد
این افزایش لجامگسیختهٔ نقدینگی، از جیب کارگران، زحمتکشان و حاشیهنشینهای کلانشهرها پرداخت میشود.
اما حقوق کارگران اغلب ثابت مانده یا دستخوش تغییر اندکی شده است. اما مگر حقوق آنها به موقع پرداخت میشود؟
حالا به کرامت آخوندها در راه کارگران توجه کنید:
در۲۳اسفند ۹۹ از طرف شورایعالی کار رژیم اعلام کرد در سال۱۴۰۰ به میزان ۳۹درصد به حقوق کارگران اضافه خواهد شد و «حداقل دستمزد کارگران برای سال آینده ۲میلیون و ۶۵۶هزار تومان میشود که با سایر آیتمهای مزدی به بالای ۴میلیون تومان خواهد رسید».
این در حالیست که هزینه سبد معیشتی برای یک خانواده سه نفره ۹میلیون تومان است. و خط فقر به ۱۰ میلیون تومان رسیده است.
محافظهکارانهترین ارزیابیها نشان میدهد که میزان حقوق کارگران نزدیک به یک چهارم خط فقر است.
اما این همه ماجرا نیست. تعداد زیادی از کارگران فصلی هستند. تعداد زیادی با قرارداد موقت کار میکنند و تعداد زیادی با سونامی کرونا بیکار شده اند.
بر اساس گزارش مرکز آمار رژیم میزان بیکاری جوانان ۱۵تا ۲۴ساله در نیمهٔ دوم سال۹۹ به بیش از ۴۰درصد رسیده است.
یک حساب و کتاب سر انگشتی
شهروند در ۱۳ اردیبهشت ۹۹ جمعیت کارگران را ۵.۷ میلیون خانوار آمار میدهد که حدود ۱۲میلیون کودک یعنی حدود نیمی از کودکان کشور در این خانوادهها زندگی میکنند» .
مستقل ۲۱ اردیبهشت ۹۹ آمار میدهد: «در تهران ۱۴هزار زبالهگرد مشغول ارتزاقاند که از این تعداد ۴۶۰۰نفر کودک هستند. نیم ملیون نفر کودک کار در ایران وجود دارد که اگر کار نکنند و به خیابان گردی رو نیاورند روند طبیعی زندگیشان دچار بحران عمیق خواهد شد».
روز کارگر و عید کارگران روزی است که از حکومت جنایتکار آخوندی اثری نباشد
جوان ۸اردیبهشت آمار میدهد: «آمار رسمی میگوید زنان سرپرست خانوار ۳میلیون و ۶۰۰هزار نفر هستند».
آرمان ۲۴فروردین۹۹ آمار میدهد:آمار حاشیه نشینان ۳۲میلیون از جمعیت ۸۵میلیون نفری ایران را تشکیل میدهد و در تهران ۱۱ میلیون نفر حاشیه نشین هستند.
این آمار آن روی سکه ثروت اندوزی رانت خواری و اختلاس عوامل حکومت است که بنا به نوشته مستقل ۱۲ خرداد « ۵۰۰نفر، بخش عمدهٔ این حجم نقدینگی [۲۶۵۱ تریلیون تومان] را در اختیار دارند» .
آرمان در ادامه می نویسد: «ثروت کلیهٔ نهادهای اقتصادی بیت ولیفقیه، معادل هزار میلیارد دلار میشود. سود ده درصدی این ثروت، یکصد میلیارد دلار است».
روزنامهٔ رسالت ۲۴مهر ۹۹: در نیمه اول سال۹۹ «۶۰۰هزار میلیارد تومان رانت به جیب فولادیها، پتروشیمیها و صاحبان معادن رفته» است.
روزنامهٔ شرق ۲۴فروردین ۱۴۰۰: «حدود ۹هزار و ۸۰۰واحد تولیدی» تعطیل شده است.
در گسل ایجاد شده این اختلاف فاحش طبقاتی ارتش گرسنگان شکل می گیرد که در اثر فشارهای روز افزون سلاح خشم خود را صیقل می زنند.
آنها چون بمبی هستند که روزانه بر خرج آن افزوده میشود در روز انفجار بسیار فراگیر عمل خواهد کرد.
قدر مسلم این است که خامنه ای به وجود این بمب اشراف دارد و به همین دلیل از کرونا برای نگهبانی از نظامش استفاده میکند. اما اعتراضات این روزهای کارگران و زحمتکشان حرف دیگری میزند.
مردم از کرونا عبور کرده و برای احقاق حقوق خود برخاسته اند و عید واقعی مردم ایران وقتی می آید که دست به دست هم بنیان ظلم و ظالمان را برکنیم!
آن روز خیلی نزدیکتر از زمانی است که فکرش را بکنیم.